شماره ٧٠٨: مخور ز حرف خنک بر دماغ سوختگان

مخور ز حرف خنک بر دماغ سوختگان

حذر کن از دل پر درد و دماغ سوختگان

نمي شود ز سيه خانه ليلي ما دور

هميشه زير سياهي است داغ سوختگان

ز جام لاله سيراب شد مرا روشن

که مي ز خويش برآرد اياغ سوختگان

بهار تازه کند داغ تخم سوخته را

ز مي شکفته نگردد دماغ سوختگان

ز لاله زار دلم تا شکفت دانستم

که مرهم دگران است داغ سوختگان

ز نور زنده دلي آب زندگي خورده است

ز باد صبح نميرد چراغ سوختگان

چه نعمتي است ندارند بيغمان صائب

خبر ز چاشني درد و داغ سوختگان