شماره ١٢٦: ز شرم قد بلند تو آب گردد سر

ز شرم قد بلند تو آب گردد سر

به زير خاک نهان از حجاب گردد سرو

در آن چمن که نهال تو جلوه گر گردد

ز طوق فاخته پا در رکاب گردد سرو

ز بس خراب شد از جلوه تو، نزديک است

که آشيانه جغد و غراب گردد سرو

بلند نام ز عشق است حسن هر جا هست

ز جوش فاخته مالک رقاب گردد سرو

به خار و خس نتوان کشت شعله را، ترسم

ز سوز سينه قمري کباب گردد سرو

ز طوق فاخته گردابها کند تصوير

اگر ز شرم تو زين گونه آب گردد سرو

در آن رياض که صائب قلم به کف گيرد

عجب که سبز دگر از حجاب گردد سرو