شماره ٧٦: دارم نگار سنگدل سيم سينه يي

دارم نگار سنگدل سيم سينه يي

کز فرط مهر او به دلم نيست کينه يي

او همچو کعبه ساکن و خلقي بسان حاج

احرام بسته سوي وي از هر مدينه يي

چون زلف عنبرين که بود زيب گردنش

در شهر کس نشان ندهد عنبرينه يي

ران پلنگ طعمه من بود و همچو مرغ

از ضعف عشق قانعم اکنون به چينه يي