اینفو

  •  
  • کتابخانه فارسی / ديوان قاآني / غزليات

غزليات

  • شماره ١: صد شکر گويم هر زمان هم چنگ را هم جام را
  • شماره ٢: زين پس به کار نايد رطل و سبو مرا
  • شماره ٣: کنون که برگ و نوا نيست باغ و بستان را
  • شماره ٤: ضحاک وار کشته بسي بي گناه را
  • شماره ٥: حيران کند جمال تو ماه دو هفته را
  • شماره ٦: چه شيرين گفت خسرو اين عبارت
  • شماره ٧: ز ما صد جان وز آن لب يک عبارت
  • شماره ٨: دامن وصل تو گر افتد به دست
  • شماره ٩: که بود آن ترک خون آشام سرمست
  • شماره ١٠: دل ديوانه که خود را به سر زلف تو بستست
  • شماره ١١: قوت من باده قوتم يارست
  • شماره ١٢: دل هر جايي من آفت جانست و تنست
  • شماره ١٣: چه غم ز بي کلهي کآسمان کلاه منست
  • شماره ١٤: اگر از خوردن مي لعل لبت رنگينست
  • شماره ١٥: آن نه رويست که يک باغ گل و نسرينست
  • شماره ١٦: زنده جاويد کيست کشته شمشير دوست
  • شماره ١٧: به چشم من همه آفاق پر کاهي نيست
  • شماره ١٨: يارکي مراست رند و بذله گو
  • شماره ١٩: دوش رندي خلوتي خوش خالي از اغيار داشت
  • شماره ٢٠: سخن از بوسه آن لعل لب نوش افتاد
  • شماره ٢١: دل شکسته من آهش ار اثر دارد
  • شماره ٢٢: مرا شوخيست شيرين لب که رنگ نيشکر دارد
  • شماره ٢٣: غم عشق تو آزادم ز غم هاي جهان دارد
  • شماره ٢٤: دل تو خاره و جسمت حرير را ماند
  • شماره ٢٥: رفتند دوستان و کم از بيش و کم نماند
  • شماره ٢٦: نگار سروقد من چو عزم باغ کند
  • شماره ٢٧: لحن اسماعيل آشوبي که در دستان کند
  • شماره ٢٨: اي رفيقان امشب اسماعيل غوغا مي کند
  • شماره ٢٩: طالع مسعود چيست طلعت محمود
  • شماره ٣٠: شب دوشين که مرا لب به لب نوشين بود
  • شماره ٣١: هر جا حکايت از صنمي دلربا رود
  • شماره ٣٢: خلق را قصه حسن پري از ياد رود
  • شماره ٣٣: مست و بيخود سروناز من به صحرا مي رود
  • شماره ٣٤: دولت آنست که از در صنمي تازه درآيد
  • شماره ٣٥: ماه من از زلف چو گره بگشايد
  • شماره ٣٦: چونست که اسماعيل هر گه به خروش آيد
  • شماره ٣٧: اي شيخ چه دل نهي به دستار
  • شماره ٣٨: دلدار بود دين و دل و طاقت و قرار
  • شماره ٣٩: واقفي اي پيک چون ز حال دل زار
  • شماره ٤٠: هر کس به هواي جان گرفتار
  • شماره ٤١: اي حسن تو چون فتنه چشم تو جهانگير
  • شماره ٤٢: اي زلف تو چون خاطر عشاق مشوش
  • شماره ٤٣: پير مغان جام ميم داد دوش
  • شماره ٤٤: لحن اسماعيل و رويش آفت چشمست و گوش
  • شماره ٤٥: تا به شکار رفته يي گشته دلم شکار غم
  • شماره ٤٦: نه تو دست عهد دادي که ز مهر سر نتابم
  • شماره ٤٧: به جرم عشق تو گر مي زنند بر دارم
  • شماره ٤٨: دست در حلقه آن طره پرچين دارم
  • شماره ٤٩: بکش ار کشي به تيغم بزن ار زني به تيرم
  • شماره ٥٠: ز بس که هجر تو لاغر ميان بکاست تنم
  • شماره ٥١: دي من و محمود در وثاق نشستيم
  • شماره ٥٢: بس رنج در آماجگه عشق تو برديم
  • شماره ٥٣: واجب نبود دل به بتي بيهد بستن
  • شماره ٥٤: نکو نبود به يکبار ترک ما گفتن
  • شماره ٥٥: آن سنگدل که شيشه جانهاست جاي او
  • شماره ٥٦: اي آفتاب بنده تابنده راي تو
  • شماره ٥٧: قاصدي کو تا فرستم سوي تو
  • شماره ٥٨: يارکي هست مرا به لطافت ملکو
  • شماره ٥٩: دلم به زلف تو عهدي که بسته بود شکستي
  • شماره ٦٠: اي تيره زلف درهم اي نافه تتاري
  • شماره ٦١: بتا ز دست ببردي دلم به طراري
  • شماره ٦٢: مگر دريچه نوري تو يا نتيجه حوري
  • شماره ٦٣: گر به تيغم بکشي زار و به خونم بکشي
  • شماره ٦٤: به رنگ و بوي جهاني نه بکله بهتر از آني
  • شماره ٦٥: دلا بيا بشنو از حکيم قاآني
  • شماره ٦٦: گرم ز لطف بخواني ورم به قهر براني
  • شماره ٦٧: دوست دارم که مرا در بر خود بنشاني
  • شماره ٦٨: اي شوخ نازپرور آشوب عقل و ديني
  • شماره ٦٩: اي روي تو فرخنده ترين صنع الهي
  • شماره ٧٠: دلبران اخترند و تو ماهي
  • شماره ٧١: به هر چه وصف نمايم ترا به زيبايي
  • شماره ٧٢: تو در خوبي و زيبايي چنان امروز يکتايي
  • شماره ٧٣: تو را رسمست اول دلربايي
  • شماره ٧٤: نامدي دوش و دلم تنگ شد از تنهايي
  • شماره ٧٥: اين چه حالست که از سر کله انداخته يي
  • شماره ٧٦: دارم نگار سنگدل سيم سينه يي




جستجو در مطالب سایت

 

کلیه حقوق برای اینفو محفوظ است