کتابخانه فارسی
/
ديوان قاآني
/
غزليات
غزليات
شماره ١: صد شکر گويم هر زمان هم چنگ را هم جام را
شماره ٢: زين پس به کار نايد رطل و سبو مرا
شماره ٣: کنون که برگ و نوا نيست باغ و بستان را
شماره ٤: ضحاک وار کشته بسي بي گناه را
شماره ٥: حيران کند جمال تو ماه دو هفته را
شماره ٦: چه شيرين گفت خسرو اين عبارت
شماره ٧: ز ما صد جان وز آن لب يک عبارت
شماره ٨: دامن وصل تو گر افتد به دست
شماره ٩: که بود آن ترک خون آشام سرمست
شماره ١٠: دل ديوانه که خود را به سر زلف تو بستست
شماره ١١: قوت من باده قوتم يارست
شماره ١٢: دل هر جايي من آفت جانست و تنست
شماره ١٣: چه غم ز بي کلهي کآسمان کلاه منست
شماره ١٤: اگر از خوردن مي لعل لبت رنگينست
شماره ١٥: آن نه رويست که يک باغ گل و نسرينست
شماره ١٦: زنده جاويد کيست کشته شمشير دوست
شماره ١٧: به چشم من همه آفاق پر کاهي نيست
شماره ١٨: يارکي مراست رند و بذله گو
شماره ١٩: دوش رندي خلوتي خوش خالي از اغيار داشت
شماره ٢٠: سخن از بوسه آن لعل لب نوش افتاد
شماره ٢١: دل شکسته من آهش ار اثر دارد
شماره ٢٢: مرا شوخيست شيرين لب که رنگ نيشکر دارد
شماره ٢٣: غم عشق تو آزادم ز غم هاي جهان دارد
شماره ٢٤: دل تو خاره و جسمت حرير را ماند
شماره ٢٥: رفتند دوستان و کم از بيش و کم نماند
شماره ٢٦: نگار سروقد من چو عزم باغ کند
شماره ٢٧: لحن اسماعيل آشوبي که در دستان کند
شماره ٢٨: اي رفيقان امشب اسماعيل غوغا مي کند
شماره ٢٩: طالع مسعود چيست طلعت محمود
شماره ٣٠: شب دوشين که مرا لب به لب نوشين بود
شماره ٣١: هر جا حکايت از صنمي دلربا رود
شماره ٣٢: خلق را قصه حسن پري از ياد رود
شماره ٣٣: مست و بيخود سروناز من به صحرا مي رود
شماره ٣٤: دولت آنست که از در صنمي تازه درآيد
شماره ٣٥: ماه من از زلف چو گره بگشايد
شماره ٣٦: چونست که اسماعيل هر گه به خروش آيد
شماره ٣٧: اي شيخ چه دل نهي به دستار
شماره ٣٨: دلدار بود دين و دل و طاقت و قرار
شماره ٣٩: واقفي اي پيک چون ز حال دل زار
شماره ٤٠: هر کس به هواي جان گرفتار
شماره ٤١: اي حسن تو چون فتنه چشم تو جهانگير
شماره ٤٢: اي زلف تو چون خاطر عشاق مشوش
شماره ٤٣: پير مغان جام ميم داد دوش
شماره ٤٤: لحن اسماعيل و رويش آفت چشمست و گوش
شماره ٤٥: تا به شکار رفته يي گشته دلم شکار غم
شماره ٤٦: نه تو دست عهد دادي که ز مهر سر نتابم
شماره ٤٧: به جرم عشق تو گر مي زنند بر دارم
شماره ٤٨: دست در حلقه آن طره پرچين دارم
شماره ٤٩: بکش ار کشي به تيغم بزن ار زني به تيرم
شماره ٥٠: ز بس که هجر تو لاغر ميان بکاست تنم
شماره ٥١: دي من و محمود در وثاق نشستيم
شماره ٥٢: بس رنج در آماجگه عشق تو برديم
شماره ٥٣: واجب نبود دل به بتي بيهد بستن
شماره ٥٤: نکو نبود به يکبار ترک ما گفتن
شماره ٥٥: آن سنگدل که شيشه جانهاست جاي او
شماره ٥٦: اي آفتاب بنده تابنده راي تو
شماره ٥٧: قاصدي کو تا فرستم سوي تو
شماره ٥٨: يارکي هست مرا به لطافت ملکو
شماره ٥٩: دلم به زلف تو عهدي که بسته بود شکستي
شماره ٦٠: اي تيره زلف درهم اي نافه تتاري
شماره ٦١: بتا ز دست ببردي دلم به طراري
شماره ٦٢: مگر دريچه نوري تو يا نتيجه حوري
شماره ٦٣: گر به تيغم بکشي زار و به خونم بکشي
شماره ٦٤: به رنگ و بوي جهاني نه بکله بهتر از آني
شماره ٦٥: دلا بيا بشنو از حکيم قاآني
شماره ٦٦: گرم ز لطف بخواني ورم به قهر براني
شماره ٦٧: دوست دارم که مرا در بر خود بنشاني
شماره ٦٨: اي شوخ نازپرور آشوب عقل و ديني
شماره ٦٩: اي روي تو فرخنده ترين صنع الهي
شماره ٧٠: دلبران اخترند و تو ماهي
شماره ٧١: به هر چه وصف نمايم ترا به زيبايي
شماره ٧٢: تو در خوبي و زيبايي چنان امروز يکتايي
شماره ٧٣: تو را رسمست اول دلربايي
شماره ٧٤: نامدي دوش و دلم تنگ شد از تنهايي
شماره ٧٥: اين چه حالست که از سر کله انداخته يي
شماره ٧٦: دارم نگار سنگدل سيم سينه يي
جستجو در مطالب سایت