شماره ٥٣: بيا که جان من از داغ انتظار بسوخت

بيا که جان من از داغ انتظار بسوخت

دلم ز آتش هجرانت اي نگار بسوخت

قرار و صبر و دل و عقل بود مونس من

کنون ز آتش شوق تو هر چهار بسوخت

بحال من منگر زانکه خاطرت سوزد

از اينکه جان من خسته فکار بسوخت

مباد آنکه رسد دود غم بدامن گل

ز عندليب ستمکش اگر هزار بسوخت

ز دور چرخ ندانم چه طالع است مرا

که کشت زار اميدم بنوبهار بسوخت

ز سوز سينه مجروح من نشد آگه

مگر کسيکه چو من از فراق يار بسوخت

در اين ديار من از بهر يار معتکفم

وگرنه جان حسين اندرين ديار بسوخت