شماره ٦٠: بقاي عمر در اين خاکدان فاني نيست

بقاي عمر در اين خاکدان فاني نيست

جهان پر از غم و اميد شادماني نيست

گل مراد از اين آب و گل چه ميجوئي

که در رياض جهان بوي کامراني نيست

براي صحبت ياران مهربان کريم

خوش است عمر دريغا که جاوداني نيست

چو غنچه بسته دهن خون خور و مخند چو گل

که اعتماد بر اين پنجروز فاني نيست

دوام عيش و بقا ميوه ايست بس شيرين

ولي چه سود که در باغ زندگاني نيست

مرا تحمل جور زمانه هست وليک

ز دوست طاقت دوري چنانکه داني نيست

بيا و از سر جان خيز ورنه رو بنشين

که کار اهل وفا غير جانفشاني نيست

بهار عمر بوقت خزان رسيد حسين

دگر حلاوت نوباوه جواني نيست