شماره ٢٣٩: بيا ايکه جانرا مداوا توئي

بيا ايکه جانرا مداوا توئي

که ما دردمند و مسيحا توئي

جهان چون تن است و تو جان جهان

که چون جان نهان و هويدا توئي

چو ظاهر بباطن بياميختي

گهي ما تو باشيم و گه ما توئي

غلط ميکنم ما و تو خود کجاست

در آنجا که اي جان تنها توئي

بزن آتش اي عشق در ما و من

که ما جمله لائيم والا توئي

بهر گوشه اي از تو صد فتنه است

که سرمايه شور و غوغا توئي

تو معشوقي اي عشق و هم عاشقي

که ليلي و مجنون شيدا توئي

ز عالم چو آيينه اي ساختي

تماشاگر و هم تماشا توئي

فزايش نخواهم من از ديگري

که روح مرا راحت افزا توئي

ز هر ذره جلوه دهي حسن خويش

که در ديده پيوسته بينا توئي

گر آشفته آيد حديث حسين

تو معذور دارش که گويا توئي