شماره ٧: گه گهم خواني و گويي که: چه حالست ترا؟

گه گهم خواني و گويي که: چه حالست ترا؟

حال من حال سگان، اين چه سؤالست ترا؟

مي کنم ياد تو و ميروم از حال بحال

من باين حال و نپرسي که: چه حالست ترا؟

سالها شد که خيال کمرت مي بندم

هرگزم هيچ نگفتي: چه خيالست ترا؟

اي گل باغ لطافت، ز خزان ايمن باش

که هنوز اول نوروز جمالست ترا

وصف حسن تو چه گويم؟ که ز اسباب جمال

هر چه بايد همه در حد کمالست ترا

نوبت کوکبه ماه منست، اي خورشيد

بيش ازين جلوه مکن، وقت زوالست ترا

عمر بگذشت، هلالي، باميد دهنش

خود بگو: اين چه تمناي محالست ترا؟