شماره ١٥٦: زان پيشتر که جانان ناگه ز در درآيد

زان پيشتر که جانان ناگه ز در درآيد

از شادي وصالش، ترسم که: جان برآيد

ناصح بصبر ما را بسيار خواند، ليکن

ما عاشقيم و از ما اين کار کمتر آيد

اي ترک شوخ، باري، در سر چه فتنه داري؟

کز شوخي تو هردم صد فتنه بر سر آيد

جز عکس خود، که بيني، ز آيينه گاه گاهي

مثل تو ديگري کو، تا در برابر آيد؟

گفتي که: با تو يارم، آه! اين دروغ گفتي

ور زانکه راست باشد کي از تو باور آيد؟

برگرد شمع رويت پروانه شد هلالي

يک بار، گر براني، صد بار ديگر آيد