شماره ٣٦٢: دردا! که باز ما را دردي عجب رسيده

دردا! که باز ما را دردي عجب رسيده

هم دل ز دست رفته، هم جان بلب رسيده

آن ماهرو که با من شبها بروز کردي

رفتست و در فراقش روزم بشب رسيده

کي باشد آنکه: بينم از دولت وصالش

اندوه و درد رفته، عيش و طرب رسيده؟

مشکل که در قيامت بينند اهل دوزخ

آنها که بر تو از من از تاب و تب رسيده

غير از طلب، هلالي، کاري مکن درين ره

هرکس رسيده جايي، بعد از طلب رسيده