شماره ٤٢: هرخنده اي دريچه گشاينده غميست

هرخنده اي دريچه گشاينده غميست

هرانتعاش تاب ده قفل ماتميست

دل زنده ساز و قدر مسيح مرا بسنج

غافل مباش آن نفسي بود و اين دميست

حيفست حيف بس مکن ازکاوش دلم

هرناله راخروشي و هر گريه رادميست

باغيست گربه درجگر تشنه ام کزان

صدناله زارسوخته درزير شبنميست

هرکس که ديد عرفي و اين شورهاي او

غافل ز زير پرده گمانش که آدميست