شماره ٢٣٧: چه گرميست که در سر شراب مي سوزد

چه گرميست که در سر شراب مي سوزد

چه آتشست که در ديده آب ميسوزد

کسي که برق محبت در او زند آتش

ز تاب سايه او آفتاب ميسوزد

کنون که آتش مي جمع شد بآتش حسن

مپوش چهره که ناگه نقاب ميسوزد

مرا چه جرم که آتش فتد بزهد وصلاح

که اين متاع ز برق شباب ميسوزد

يکيست آتش وآب حيات در وقتي

که گرمي جگر تشنه آب ميسوزد

ز روي گرم وفا باز ميجهد برقي

که در عنان صبوري شتاب ميسوزد

خداي را بنشانيد آتش عرفي

که توبه کرد وز شوق شراب ميسوزد