شماره ٣٠٠: مستان عشق خانه در آتش گرفته اند

مستان عشق خانه در آتش گرفته اند

گويا قدح ز خوي تو سرکش گرفته اند

بس تحفه داده اند بناز تو اهل درد

تا ناوکي وظيفه ز ترکش گرفته اند

اين هم عنايتيست که غم هاي روزگار

دنبال بيکسان مشوش گرفته اند

چون خم بته رسد چه بلا درد سر کشند

آنانکه خو ، بباده بيغش گرفته اند

اينک ره گريز ، چه سود از گريختن

سرتا سر زمانه در آتش گرفته اند

عرفي مريد خلوتيان پياده شو

کين قوم زي وجلوه زابرش گرفته اند