شماره ٣٠٤: مگر لب تو نصيب شراب ميگردد

مگر لب تو نصيب شراب ميگردد

که آب در دهن آفتاب ميگردد

چگونه راز دل آرم باين حيا بر لب

که شعله ميرسد اينجا و آب ميگردد

چنان ز روي تو چينم گل مراد امشب

که گريه زهر بچشم گلاب ميگردد

دلت بمن ده و بروي کرشمه ريز و ببين

که از تو چون دل مردم خراب ميگردد

ز بس خيال تو آرد هجوم بر چشمم

بگرد هرمژه صد آفتاب مي گردد

چه آتش است ندانم بسينه عرفي

که دوزخ از نفس او کباب ميگردد