شماره ٣٤٤: شهيد او که بود آب ورنگ ياقوتش

شهيد او که بود آب ورنگ ياقوتش

نهند خضر ومسيحا بدوش تابوتش

خوشا سعادت مرعي که مي کشد در دام

کرشمه تو ز اوج هواي لاهوتش

ضعيف تر شود ار نعمتش زياده دهند

وظيفه خوار محبت که غم بود قوتش

شهيد زلف ورخ او چو طرف جوي بهشت

برون دمد گل وسنبل ز دور تابوتش

فغان ز خانه عرفي که کمترين ظفرش

شکست خامه ماني وکلک ياقوتش