کتابخانه فارسی
/
ديوان خواجوي کرماني
/
غزليات - قسمت دوم
غزليات - قسمت دوم
شماره ١: اي چيده سنبل تر در باغ دسته بسته
شماره ٢: اي سنبل تازه دسته بسته
شماره ٣: خسرو گل بين دگر ملک سکندر يافته
شماره ٤: اي سر زلف تو درحلقه و تاب افتاده
شماره ٥: اي ملک دلم خراب کرده
شماره ٦: تخت خيري بين دگر بر تخته خارا زده
شماره ٧: اي لبت خنده بر شراب زده
شماره ٨: اي خوشا مست و خراب اندر خرابات آمده
شماره ٩: آن ترک بلغاري نگر با چشم خونخوار آمده
شماره ١٠: چون سنبلت که ديد سياهي سر آمده
شماره ١١: اي پسر دامن اهل قدم از دست مده
شماره ١٢: بي تو مرا پر آب ديده
شماره ١٣: زهي روي دل افروزت چراغ و چشم هر ديده
شماره ١٤: زهي ربوده خيال تو خوابم از ديده
شماره ١٥: زهي جمال تو خورشيد مشرق ديده
شماره ١٦: بساز چاره اين دردمند بيچاره
شماره ١٧: برآمد ماهم از ميدان سواره
شماره ١٨: ترک من هر لحظه گيرد با من از سر خرخشه
شماره ١٩: پري رخا منه از دست يکزمان شيشه
شماره ٢٠: اي از گل رخسار تو خون در دل لاله
شماره ٢١: اي خوشه چين سنبل پرچينت سنبله
شماره ٢٢: دي آن بت کافر بچه با چنگ و چغانه
شماره ٢٣: پرواز کن اي مرغ و بگلزار فرود آي
شماره ٢٤: باز هر چند که در دست شهان دارد جاي
شماره ٢٥: از براي دلم اي مطربه پرده سراي
شماره ٢٦: مهست يا رخ آن آفتاب مهر افزاي
شماره ٢٧: پرده ابر سياه از مه تابان بگشاي
شماره ٢٨: اي روضه رضوان ز سر کوي تو بابي
شماره ٢٩: ز زلف و روي تو خواهم شبي و مهتابي
شماره ٣٠: بيار اي لعبت ساقي شرابي
شماره ٣١: زهي اشکم ز شوق لعل ميگون تو عنابي
شماره ٣٢: دلا تا طلعت سلمي نيابي
شماره ٣٣: خود پرستي مکن ار زانکه خدا مي طلبي
شماره ٣٤: ترک صورت کن اگر عالم معني طلبي
شماره ٣٥: در باغ چون بالاي تو سروي نديدم راستي
شماره ٣٦: يا من قريرة مقلتي لقياک غاية منيتي
شماره ٣٧: چو دستان برکشد مرغ صراحي
شماره ٣٨: ز رارض دار سعدي يا بارق الغوادي
شماره ٣٩: چه جرم رفت که رفتي و ترک ما کردي
شماره ٤٠: گفتمش از چه دلم بردي و خونم خوردي
شماره ٤١: چه کرده ام که بيکبارم از نظر بفکندي
شماره ٤٢: کجا باز آيد آن مرغي که با من همقفس بودي
شماره ٤٣: ياد باد آنکه دلم را مدد جان بودي
شماره ٤٤: گر آن مه در نظر بودي چه بودي
شماره ٤٥: اي شمع چگل دوش در ايوان که بودي
شماره ٤٦: هيچ شکر چو آن دهان ديدي
شماره ٤٧: چه خوش باشد دمي با دوستداري
شماره ٤٨: تو آن ماه زهره جبيني و آن سرو لاله عذاري
شماره ٤٩: يا باري البرايا يا زاري الذراري
شماره ٥٠: آب رخ ما بري و باد شماري
شماره ٥١: اي دلم بسته ز زلف سيهت زناري
شماره ٥٢: اي نفس مشک بيز باد بهاري
شماره ٥٣: بخوبي چو يار من نباشد ياري
شماره ٥٤: اي مهر ماه روي ترا زهره مشتري
شماره ٥٥: اي که بر ديده صاحب نظران مي گذري
شماره ٥٦: گل سوري دگر بجلوه گري
شماره ٥٧: چو چشم مست تو با خواب مي کند بازي
شماره ٥٨: ميا در قلب عشق ايدل که بازي نيست جانبازي
شماره ٥٩: گرفتمت که بگيرم عنان مرکب تازي
شماره ٦٠: سحر چون باد عيسي دم کند با روح دمسازي
شماره ٦١: اگر تو عشق نبازي بعمر خويش چه نازي
شماره ٦٢: صبح وصل از افق مهر بر آيد روزي
شماره ٦٣: اي آفتاب رويت در اوج دلفروزي
شماره ٦٤: در دلم بود کزين پس ندهم دل بکسي
شماره ٦٥: تو چون قربان نمي گردي کجا همکيش ما باشي
شماره ٦٦: گر بفريب مي کشي ور بعتاب مي کشي
شماره ٦٧: يا حادي النياق قد ذبت في الفراق
شماره ٦٨: شبست و خلوت و مهتاب و ساغر اي بت ساقي
شماره ٦٩: تشنه ام تا بکي آخر بده آبي ساقي
شماره ٧٠: تبسمت الزهر والمزن باک
شماره ٧١: دلکم برد بغارت ز برم دلبرکي
شماره ٧٢: چون نيست ما را با او وصالي
شماره ٧٣: دوش بر طرف چمن گلبانگ مي زد بلبلي
شماره ٧٤: خوشا شراب محبت ز ساغر ازلي
شماره ٧٥: راه بي پايان عشقت را نيابم منزلي
شماره ٧٦: يا من اليک ميلي قف ساعة قبيلي
شماره ٧٧: يا ملولا عن سلامي انت في الدنيا مرامي
شماره ٧٨: گر آفتاب نباشد تو ماه چهره تمامي
شماره ٧٩: کس به نيکي نبرد نام من از بدنامي
شماره ٨٠: اي رفته پيش چشمه نوش تو آب مي
شماره ٨١: اي مقيمان درت را عالمي در هر دمي
شماره ٨٢: روي تو گر بديدمي جان بتو بر فشاندمي
شماره ٨٣: حريفان مست و مدهوشند و شادروان خراب از مي
شماره ٨٤: باده گلگون مرا و طلعت سلمي
شماره ٨٥: اي از حياي لعل لبت آب گشته مي
شماره ٨٦: ز تو با بتو راز گويم بزبان بيزباني
شماره ٨٧: خرامنده سروي به رخ گلستاني
شماره ٨٨: چون نداري جان معني معني جانرا چه داني
شماره ٨٩: ايا صبا خبري کن مرا از آن که تو داني
شماره ٩٠: برو اي باد بهاري بدياري که تو داني
شماره ٩١: کامت اينست که هر لحظه ز پيشم راني
شماره ٩٢: به سر ماه فکنده طيلساني
شماره ٩٣: دلا بر عالم جان زن علم زين دير جسماني
شماره ٩٤: دي سير برآمد دلم از روز جواني
شماره ٩٥: گهم راني و گه دشنام خواني
شماره ٩٦: چگونه سرو روان گويمت که عين رواني
شماره ٩٧: سقي الله ايام وصل الغواني
شماره ٩٨: اروض الخلدام مغني الغواني
شماره ٩٩: بدينسان که از ما جهاني جهاني
شماره ١٠٠: نه آخر تو آني که ما را زياني
شماره ١٠١: مگر بديده مجنون نظر کني ورني
شماره ١٠٢: در باز جان گر آرزوي جان طلب کني
شماره ١٠٣: اي دل اگر ديو نئي ملک سليمان چکني
شماره ١٠٤: شايد آنزلف شکن بر شکن ار مي شکني
شماره ١٠٥: نه عهد کرده ئي آخر که قصد ما نکني
شماره ١٠٦: مهر سلمي ورزي و دعوي سلماني کني
شماره ١٠٧: اي لاله زار آتش روي تو آب روي
شماره ١٠٨: مستي ز چشم دلکش ميگون يار جوي
شماره ١٠٩: اي صبا با بلبل خوشگوي گوي
شماره ١١٠: جان پرورم گهي که تو جانان من شوي
شماره ١١١: ايکه گوئي کز چه رو سر گشته مي کردي چو گوي
شماره ١١٢: چون نئي سر گشته چوگان چو گوي
شماره ١١٣: اي سبزه دمانيده بگرد قمر از موي
شماره ١١٤: اي ميان تو چو يک موي و دهان يکسر موي
شماره ١١٥: اي پيک عاشقان اگر از حالم آگهي
شماره ١١٦: اي آينه قدرت بيچون الهي
شماره ١١٧: گر تو شيرين شکر لب بشکر خنده در آئي
شماره ١١٨: چون پيکر مطبوعت در معني زيبائي
شماره ١١٩: خوشا وقتي که از بستانسرائي
شماره ١٢٠: اي سر زلف ترا پيشه سمن فرسائي
شماره ١٢١: گفتا تو از کجائي کاشفته مي نمائي
شماره ١٢٢: ايکه عنبر ز سر زلف تو دارد بوئي
شماره ١٢٣: برخيز که بنشيند فرياد ز هر سوئي
شماره ١٢٤: اي ترک پريچهره بدين سلسله موئي
شماره ١٢٥: من کيم زاري نزار افتاده ئي
شماره ١٢٦: از مشک سوده دام بر آتش نهاده ئي
شماره ١٢٧: گرد ماه از مشک چنبر کرده ئي
شماره ١٢٨: از لب شيرين چون شکر نبات آورده ئي
شماره ١٢٩: اين چه بويست اي صبا از مرغزار آورده ئي
شماره ١٣٠: ديشب اي باد صبا گوئي که جائي بوده ئي
شماره ١٣١: آتش اندر آب هرگز ديده ئي
شماره ١٣٢: دوش پيري يافتم در گوشه ميخانه ئي
جستجو در مطالب سایت