اشو عزیز: من همیشه به اطرافم نگاه می کنم و از آنچه دیگران دارند احساس #حسادت می کنم.

به نظر می رسد همه وضعشان از من بهتر است. حسادت چیست و چرا اینهمه آزار می دهد؟

پاسخ_اشو

حسادت، مقایسه است.
و به ما آموخته اند تا مقایسه کنیم،
ما را در مقایسه کردن شرطی ساخته اند:
ما همیشه در مقایسه هستیم.
شخصی خانه اي بهتر دارد،
دیگري بدنی زیباتر دارد،
دیگري پول بیشتري دارد،
فردي دیگر شخصیتی جذاب دارد.
مقایسه کن و خودت را با هرکس که ملاقات می کنی مقایسه کن و نتیجۀ آن حسادتی عظیم خواهد بود. حسادت محصول جانبی شرطی شدگی مقایسه کردن است.
وگرنه، اگر مقایسه کردن را دور بیندازي، حسادت از بین خواهد رفت. آنوقت فقط می دانی که کیستی، و دیگري نیستی، و نیازي نیست که شخص دیگري باشی. خوب است که خودت را با درختان مقایسه نمی کنی، زیرا بسیار حسادت خواهی ورزید:
تو چرا سبز نیستی؟
و چرا خداوند اینقدر بر تو سخت گرفته است؟
تو که گل نمی دهی؟!
خوب است که خودت را با پرندگان، رودخانه ها و کوهستان ها مقایسه نمی کنی، وگرنه رنج خواهی برد. تو فقط خودت را با انسان ها مقایسه می کنی، با طاووس ها و طوطی ها مقایسه نمی کنی. وگرنه، حسادت تو بیشتر و بیشتر خواهد بود، چنان از حسادت گرانبار خواهی شد که نمی توانی ابداً زندگی کنی! مقایسه کردن بینشی بسیار ابلهانه است، زیرا هر فرد موجودي منحصر به فرد و غیرقابل قیاس است. زمانی که این ادراك در تو جا بیفتد، حسادت از بین خواهد رفت. هر انسان وجودي منحصر به فرد است. تو فقط خودت هستی؛ هیچکس تاکنون مانند تو نبوده است و هیچکس هرگز مانند تو نخواهد بود. نیازي هم نیست که مانند دیگري باشی. خداوند فقط نسخه
هاي اصلی خلق می کند، به نسخه هاي کاربنی نیازي ندارد.