برای یک جوینده ی حقیقت، حتی مرگ نیز فرصتی برای آموختن است. ولی برای کسی که در این راه نیست، از زندگی نیز چیزی نمی آموزد. مردم زندگی می کنند بدون این که چیزی بیاموزند. آنان زندگی را سپری می کنند بدون این که در آن رشد کرده و تکامل یابند. همه تقریبا در خواب به سر می برند، و مانند کسانی که در خواب راه می روند زندگی می کنند و در حالتی از مستی و بی خبری باقی مانده اند. و نمی دانند به چه کاری مشغولند، و چرا آن کار را انجام می دهند.
تمام عرفان در این خلاصه می شود: کوشش برای بیداری و تغییر زندگی تصادفی و ناآگاهانه به زندگی آگاهانه و وجودی. آن گاه زندگی و همچنین مرگ فرصتی برای معرفت و آموختن می شود. و این آموزش ادامه می یابد. هر لحظه و هر موقعیتی مانند یک هدیه به نظر می آید. حتی رنج نیز برای کسانی که می دانند چگونه این هدیه را پذیرفته و از آن درس بگیرند، هدیه ای از جانب خداوند به حساب می آید. به طور معمول، حتی نعمت ها نیز برایتان یک هدیه نیست، زیرا نمی دانید چگونه آن ها را پذیرفته و جذب کنید، شما همچون یک آدم آهنی زندگی می کنید. زندگی تنها با آگاهی می آید نه با تولدتان.

📗کتاب تائوئیزم به روایت اشو (راجنیش)- جلد 2