هر کس سوره احقاف را قرائت نماید

 به تعداد تمامی ریگ های موجود در دنیا به او ده حسنه داده می شود و ده گناه از او پاک می شودو ده درجه بر درجات و می افزاید(1)امام صادق علیه السلام می فرماید: هر کس هر شب یا هر شب جمعه سوره احقاف را قرائت نماید خداوند در زندگی دنیایی اش او را به ترسی مبتلا نمی کندو نیز از عوامل خوف و ترس در روز قیامت ایمن می دارد(2)

آثار و برکات سوره

1) جهت عزت و محبوبیت در بین مردم و بالا رفتن قدرت حافظه

از امام صادق علیه السلام روایت شده: اگر سوره احقاف را بنویسند و با آب زمزم بشویند و آن را بنوشند سبب خوشنامی، آبرومندی، محبوبیت و قدرت حافظه می شود(3)

2) جهت رفع خطرات از کودکان

از رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم نقل شده است: هر کس این سوره را بنویسد و بر خود یا کودک یا شیرخواره ای بیاویزد و یا اینکه این سوره را نوشته و پس از شستن از آب آنها بیاشامد دارای جسمس نیرومند و سالم خواهد بود و کودکان از آفات و خطراتی که به انها می رسد در امان می مانند و شیرخواره در گهواره اش مایه چشم روشنی می شود.(4)

3) جهت خلاصی از مشکلات

خواندن 3 مرتبه این سوره توصیه شده است.(5)

ترجمه از 1 تا 30:

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حم (1)این كتاب از سوى خداوند عزیز و حكیم نازل شده است! (2)ما آسمانها و زمین و آنچه را در میان این دو است جز بحق و براى سرآمد معینى نیافریدیم; اما كافران از آنچه انذار مى‏شوند روى گردانند! (3)به آنان بگو: «این معبودهایى را كه غیر از خدا پرستش مى‏كنید به من نشان دهید چه چیزى از زمین را آفریده‏اند، یا شركتى در آفرینش آسمانها دارند؟ كتابى آسمانى پیش از این، یا اثر علمى از گذشتگان براى من بیاورید (كه دلیل صدق گفتار شما باشد) اگر راست مى‏گویید!» (4)

چه كسى گمراهتر است از آن كس كه معبودى غیر خدا را مى‏خواند كه تا قیامت هم به او پاسـخ نمى‏گوید و از خواندن آنها (كاملا) بى‏خبر است؟! (و صداى آنها را هیچ نمى‏شنود!) (5)و هنگامى كه مردم محشور مى‏شوند، معبودهاى آنها دشمنانشان خواهند بود; حتى عبادت آنها را انكار مى‏كنند! (6)هنگامى كه آیات روشن ما بر آنان خوانده مى‏شود، كافران در برابر حقى كه براى آنها آمده مى‏گویند: «این سحرى آشكار است!» (7)

بلكه مى‏گویند: «این آیات را بر خدا افترا بسته است!» بگو: «اگر من آن را بدروغ به خدا نسبت داده باشم (لازم است مرا رسوا كند و) شما نمى‏توانید در برابر خداوند از من دفاع كنید! او كارهایى را كه شما در آن وارد مى‏شوید بهتر مى‏داند; همین بس كه خداوند گواه میان من و شما باشد; و او آمرزنده و مهربان است!» (8)بگو: «من پیامبر نو ظهورى نیستم; و نمى‏دانم با من و شما چه خواهد شد; من تنها از آنچه بر من وحى مى‏شود پیروى مى‏كنم، و جز بیم‏دهنده آشكارى نیستم!» (9)

بگو: «به من خبر دهید اگر این قرآن از سوى خدا باشد و شما به آن كافر شوید، در حالى كه شاهدى از بنى اسرائیل بر آن شهادت دهد، و او ایمان آورد و شما استكبار كنید (چه كسى گمراهتر از شما خواهد بود)؟! خداوند گروه ستمگر را هدایت نمى‏كند!» (10)كافران درباره مؤمنان چنین گفتند: «اگر (اسلام) چیز خوبى بود، هرگز آنها (در پذیرش آن) بر ما پیشى نمى‏گرفتند!» و چون خودشان بوسیله آن هدایت نشدند مى‏گویند: «این یك دروغ قدیمى است!» (11)

و پیش از آن، كتاب موسى كه پیشوا و رحمت بود (نشانه‏هاى آن را بیان كرده)، و این كتاب هماهنگ با نشانه‏هاى تورات است در حالى كه به زبان عربى و فصیح و گویاست، تا ظالمان را بیم دهد و براى نیكوكاران بشارتى باشد! (12)كسانى كه گفتند: «پروردگار ما الله است‏»، سپس استقامت كردند، نه ترسى براى آنان است و نه اندوهگین مى‏شوند. (13)آنها اهل بهشتند و جاودانه در آن مى‏مانند; این پاداش اعمالى است كه انجام مى‏دادند. (14)

ما به انسان توصیه كردیم كه به پدر و مادرش نیكى كند، مادرش او را با ناراحتى حمل مى‏كند و با ناراحتى بر زمین مى‏گذارد; و دوران حمل و از شیر بازگرفتنش سى ماه است; تا زمانى كه به كمال قدرت و رشد برسد و به چهل سالگى بالغ گردد مى‏گوید: «پروردگارا! مرا توفیق ده تا شكر نعمتى را كه به من و پدر و مادرم دادى بجا آورم و كار شایسته‏اى انجام دهم كه از آن خشنود باشى، و فرزندان مرا صالح گردان; من به سوى تو بازمى‏گردم و توبه مى‏كنم، و من از مسلمانانم!» (15)آنها كسانى هستند كه ما بهترین اعمالشان را قبول مى‏كنیم و از گناهانشان مى‏گذریم و در میان بهشتیان جاى دارند; این وعده راستى است كه وعده داده مى‏شدند. (16)

و كسى كه به پدر و مادرش مى‏گوید: «اف بر شما! آیا به من وعده مى‏دهید كه من روز قیامت مبعوث مى‏شوم؟! در حالى كه پیش از من اقوام زیادى بودند (و هرگز مبعوث نشدند)! و آن دو پیوسته فریاد مى‏كشند و خدا را به یارى مى‏طلبند كه: واى بر تو، ایمان بیاور كه وعده خدا حق است اما او پیوسته مى‏گوید:» اینها چیزى جز افسانه‏هاى پیشینیان نیست! (17)آنها كسانى هستند كه فرمان عذاب درباره آنان همراه اقوام (كافرى) كه پیش از آنان از جن و انس بودند مسلم شده، چرا كه همگى زیانكار بودند! (18)

و براى هر كدام از آنها درجاتى است بر طبق اعمالى كه انجام داده‏اند، تا خداوند كارهایشان را بى‏كم و كاست به آنان تحویل دهد; و به آنها هیچ ستمى نخواهد شد! (19)آن روز كه كافران را بر آتش عرضه مى‏كنند (به آنها گفته مى‏شود:) از طیبات و لذائذ در زندگى دنیا خود استفاده كردید و از آن بهره گرفتید; اما امروز عذاب ذلت‏بار بخاطر استكبارى كه در زمین بناحق كردید و بخاطر گناهانى كه انجام مى‏دادید; جزاى شما خواهد بود! (20)

(سرگذشت هود) برادر قوم عاد را یاد كن، آن زمان كه قومش را در سرزمین «احقاف‏» بیم داد در حالى كه پیامبران زیادى قبل از او در گذشته‏هاى دور و نزدیك آمده بودند كه: جز خداى یگانه را نپرستید! (و گفت:) من بر شما از عذاب روزى بزرگ مى‏ترسم! (21)آنها گفتند: «آیا آمده‏اى كه ما را (با دروغهایت) از معبودانمان بازگردانى؟! اگر راست مى‏گویى عذابى را كه به ما وعده مى‏دهى بیاور!» (22)

گفت: «علم (آن) تنها نزد خداست (و او مى‏داند چه زمانى شما را مجازات كند); من آنچه را به آن فرستاده شده‏ام به شما مى‏رسانم، (وظیفه من همین است!) ولى شما را قومى مى‏بینیم كه پیوسته در نادانى هستید!» (23)هنگامى كه آن (عذاب الهى) را بصورت ابر گسترده‏اى دیدند كه بسوى دره‏ها و آبگیرهاى آنان در حركت است (خوشحال شدند) گفتند: «این ابرى است كه بر ما مى‏بارد!» (ولى به آنها گفته شد:) این همان چیزى است كه براى آمدنش شتاب مى‏كردید، تندبادى است (وحشتناك) كه عذاب دردناكى در آن است! (24)

همه چیز را بفرمان پروردگارش در هم میكوبد و نابود میكند (آرى) آنها صبح كردند در حالى كه چیزى جز خانه‏هایشان به چشم نمى‏خورد; ما این‏گونه گروه مجرمان را كیفر مى‏دهیم! (25)ما به آنها ( قوم عاد) قدرتى دادیم كه به شما ندادیم، و براى آنان گوش و چشم و دل قرار دادیم; (اما به هنگام نزول عذاب) نه گوشها و چشمها و نه عقلهایشان براى آنان هیچ سودى نداشت، چرا كه آیات خدا را انكار مى‏كردند; و سرانجام آنچه را استهزا مى‏كردند بر آنها وارد شد! (26)

ما آبادیهایى را كه پیرامون شما بودند نابود ساختیم، و آیات خود را بصورتهاى گوناگون (براى مردم آنها) بیان كردیم شاید بازگردند! (27)پس چرا معبودانى را كه غیر از خدا برگزیدند -به گمان اینكه به خدا نزدیكشان سازد- آنها را یارى نكردند؟! بلكه از میانشان گم شدند! این بود نتیجه دروغ آنها و آنچه افترا مى‏بستند! (28)

(به یاد آور) هنگامى كه گروهى از جن را به سوى تو متوجه ساختیم كه قرآن را بشنوند; وقتى حضور یافتند به یكدیگر گفتند: «خاموش باشید و بشنوید!» و هنگامى كه پایان گرفت، به سوى قوم خود بازگشتند و آنها را بیم دادند! (29)گفتند: «اى قوم ما! ما كتابى را شنیدیم كه بعد از موسى نازل شده، هماهنگ با نشانه‏هاى كتابهاى پیش از آن، كه به سوى حق و راه راست هدایت مى‏كند. (30)