به آهستگی آلبوم عکسی رو از روی آلبومها برداشتم و شروع کردم به ورق زدن . حدس من کاملا درست بود . در آلبوم عکسهای کاترین بود در کنار کوروش .
کوروش دوباره برگشت و روی مبل نشست اما خیسی چشمانش گریه ی لحظات پیشش رو به وضوح نمایش میداد .
کوروش ادامه داد : یاسی . من نمیخواستم بهت دروغ گفته باشم ولی وقتی اون روز دیدم میگی دلت میخواد کودکی رو بغل کنی که دور از نگاههای والدینش این کار رو انجام بدی خواستم راحت باشی . برای همین بهت تا الان این واقعیت رو نگفتم که بنی پسر خود منه . ولی میدونم فهمیدنش دیگه سخت نیست . بنی پسر منه . یادگار از یه خاطره که جز تلخیش چیزی برام نمونده . من بنی رو دوست دارم ولی نه اون قدری که یک پدر فرزندش رو دوست داره چون هربار که نگاهش میکنم یاد کاترین میاد توی ذهنم . کاترینی که عشق رو در وجود من به تنفر تبدیل کرد . بنی فرزند منه . از زنی که عاشقش بودم و بعد از اون دیگه نتونستم زنی رو به قلبم راه بدم . کاترین وقتی بنی تازه به دنیا اومد یه شب در اوج مستی مجددش ازم خواست ببخشمش . و با اون رفتاری رو مثل رفتار بقیه مردها که با همسرشون دارن داشته باشم . ولی نمیتونستم . رفتار من دیگه رفتار گذشته وعاشقانه نبود . بهش گفتم هیچ وقت نمیبخشمش . و هیچ وقت نمیتونم دوباره عاشقش بشم . تحملش میکنم . و اجازه میدم توی این خونه بمونه فقط به خاطر بنی . همون شب در اوج مستی سوار ماشین شد و رفت به خونه ی همون کسیکه سالها حتی بعد از ازدواجش با من با اون رابطه داشت و نیمه شب موقع برگشتش به خونه با کامیونی در جاده ی کوهستانی تصادف کرد و دیگه هیچ وقت ندیدمش . یاسی . شاید اگر بخشیده بودمش . با تمام نفرتی که ازش داشتم . حداقل الان زنده بود و بنی هم برای خودش مادری داشت . یاسی من عجولانه حرف زدم و همون حرفم باعث شد کاترین با اون وضعیت خونه رو ترک کنه . با اینکه عشق کاترین وجودم رو نابود کرده و دیگه فکر نمیکنم بتونم حضور زنی رو در زندگیم بپذیرم ولی همیشه میگم ای کاش اونقدر عجولانه پاسخ کاترین رو نداده بودم . یاسی . وقتی عشق تو و مجید رو میدیدم . همیشه لذت میبردم . یاسی باور کن مجید عاشقته . عجولانه تصمیم نگیر . الان بنی برای من فقط یادآور یک عشق تلخ شده . یاسی اگه بچه دار نشدنت برات معضلی شده . بدون تو اون رو معضل میدونی درحالیکه مجید یک درصد هم به این موضوع فکر نمیکنه . یاسی برگرد به خونه ی عشقت . من دلم میخواد وقتی بنی رو به تو میسپرم تو در کنار مجید باشی . بنی الان به کسی مثل تو احتیاج داره . مجید هم همینطور . و قبول کن که تو هم به هردوی اونها احتیاج داری . یاسی من دلم میخواد بنی رو به تو بسپارم ولی نه به این یاسی . همون یاسی عاشق که مردش رو میپرستید . مردی که هنوزم دلش برای تو میتپه و عاشقته . یاسی٬عشق مجید رو باور کن . دوست دارم به حرفهام فکر کنی و خیانت رو توی زندگی من به یاد بیاری . خیانت اون بوده یاسی نه کاری که مجید در اوج صداقت همه چیز رو برات شرح داده . فکرات رو بکن . دلم میخواد روزی با هم بریم پیش مجید و بعد همگی بریم به برن برای عیادت خواهرت . خواهری که واقعا نیاز به حمایتت داره . یاسی . با احساست و غرور زنانه ات کنار بیا و اجازه بده عقلت در فرصتی درست حکم بده نه عجولانه . عجولانه تصمیم نگیر یاسی .
به نقطه ایی خیره شده بودم و بی اختیار اشک می ریختم . دیگه نمیدونستم دلیل اشکم چیه!!! . مجید؟ . بنی؟ . کوروش؟ . کاترین؟ . نسترن؟ . یا خودم؟
از روی مبل بلند شدم برگشتم به سمت پله هایی که به طبقه ی هم کف میرفت . کوروش همونطور که روی مبل نشسته بود هیچ صحبت دیگه ایی نکرد و من از زیر زمین خارج شدم . به اتاقی که میدونستم فعلا به من اختصاص دادن رفتم و روی تخت نشستم . نمیتونستم تصمیم بگیرم حتی فکر کردن درباره ی رفتار اخیر مجید عصبیم میکرد . بهش بی اعتماد شده بودم . به عشقش . به حرفهاش . به رفتارش . حس میکردم مجید رو دیگه نمیشناسم و این کسی نیست که من همیشه فکر میکردم عاشقشم و دوستم داره . احساس میکردم خیلی از من دور شده . خیلی زیاد .
لبه های فلزی پایین تخت رو در دستم میفشردم و سعی داشتم به اعصابم مسلط بشم با تمام حرفهایی که کوروش زده بود ولی فکر میکردم دیگه اضافی هستم دیگه مثل یک مهره ی سوخته خودم رو میدونستم که هر چه سریعتر باید از صفحه ی شطرنج زندگی مجید و نسترن خودم رو خارج میکردم . فقط و فقط خودم رو مهره ایی سوخته میدیدم و دیگه هیچ چیزی به ذهنم نمی رسید .
اون شب اشتهایی به شام هم نداشتم ولی باز هم تحکم کلامی کوروش باعث شد کمی از غذایی که برام تدارک دیده بودن رو بخورم و بعد با خوردن چند قرص به تشخیص کوروش به خواب رفتم . خوابی طولانی و عمیق . نیمه های شب برای لحظاتی احساس کردم کسی کنار تختم نشسته و بهم نگاه میکنه . خاصیت داروهای آرام بخشی که خورده بودم بالا بود برای همین نمیتونستم بین اونچه که دارم میبینم با یک رویا فرق بگذارم . آیا خواب میبینم یا در بیداری هستم؟!!! . به سختی چشمهام رو باز نگه میداشتم و تمایلم به خوابیدن بیشتر بود . توی تاریک و روشن اتاق تنها کلمه ایی که از گلوم به آرومی خارج شد این بود : مجید؟
دیدم اون شخص از روی صندلی بلند شد و کنارم روی تخت نشست . صورتش رو در روشنایی کم چراغ خواب دیدم . مجید بود . با صورتی خیس از اشک . کنارم روی تخت نشست و صورتم رو بین دو دستش گرفت و بوسید سپس با صدایی آروم گفت : جونم عزیز دلم؟ .
در همون شرایط بار دیگه بغض گلوم رو گرفت و گفتم : چرا تویی که دوستم نداشتی ولی با من موندی؟چرا نگفتی نسترن رو نمیتونی فراموش کنی؟
احساس کردم پیشونیش رو به پیشونی من گذاشت . دیگه حرفهاش برام نامفهوم شد و نمیتونستم صداش رو بشنوم . بار دیگه چشمهام بسته شد و به خواب رفتم . اثر داروها اجازه نمیداد فکرم درست کار کنه . آیا خواب دیدم؟ . آیا واقعا این مجید بود که نیمه شب توی اتاق بود؟ .
صبح وقتی بیدار شدم اولین چیزی که به ذهنم رسید همون رویای شب قبلم بود برای همین نگاهی به اطراف اتاق انداختم ولی اثری از حضور مجید نبود . پس رویایی بیش نبوده . مجید دیشب اینجا نبوده و من اسیر یک رویای زودگذر شده بودم . چقدر احمق میدیدم خودم رو که فکر میکردم شاید شب گذشته مجید اومده بوده به اینجا و .
اونروز صبحانه رو به تنهایی خوردم و بعد از صبحانه بنی رو در کالسکه گذاشتم و برای قدم زدن به اطراف رفتم . در حین قدم زدن خیلی فکر کردم و سعی کردم عاقلانه ترین تصمیم رو بگیرم . کم کم از ویلا دور شدم و به قسمتی رسیدم که از نظر زیبایی واقعا خیره کننده بود ولی در عین حال بسیار هم خطرناک بود چرا که در انتهای چمنزار به طور ناگهانی با پرتگاهی عمیق رو به رو میشد که در پایین این پرتگاه برکه ی آب عمیق و نسبتا بزرگی هم به چشم میخورد . لحظاتی روی چمنهای اونجا نشستم و به تصاویر کوههایی که در برکه ی آب از خودشون گذاشته بودن خیره شدم . حضور نسترن در سوئیس اونهم در شرایط یاد شده و کاری که مجید کرده بود برام غیر قابل قبول و تحمل و بخشش بود . برگشتم و به صورت زیبا و خندون بنی که عروسک پلاستیکی رو با ولع به لثه میکشید و دو دندون کوچولوش رو گاهی توی عروسکش فرو میکرد نگاه کردم . چقدر حرف دیشب کوروش مبنی بر اینکه میخواسته بنی رو به من بسپره لحظاتی برام شیرین جلوه کرده بود . ولی گفته بود به من تنها نه . بلکه به من در کنار مجید . کوروش میخواست بنی رو به من بسپره اما وقتی در کنار مجید هستم . کوروش میخواست هر طور هست من رو به مجید برگردونه . حتی با گذشتن از فرزندش . باز هم ترحم . باز هم چیزی که همیشه ازش فرار کرده بودم فکر میکردم داره احاطه ام میکنه . من بنی رو دوست داشتم . ولی وجود بنی رو دلیلی برای ادامه دادن به حماقت خودم نمیدونستم . باور من تغییر کرده بود و این دست خودم نبود .
از روی چمنها بلند شدم و نگاه دوباره ایی به اون محیط زیبا و در عین حال هولناک انداختم و به همراه بنی به سمت ویلا برگشتم . در طول مسیر باز هم فکر کردم و دیدم نه . دیگه نمیتونم ادامه بدم . باید تصمیمی میگرفتم که بیش از این شخصیتم رو له شده تصور نکنم .
موقع ناهار کوروش به ویلا برگشت . وقتی سر میز نشستیم از نگاههای کوروش متوجه بودم که منتظره تا من حرفی بزنم بنابراین گفتم : کوروش من خیلی فکر کردم . خیلی زیاد . عجله هم نکردم . سعی کردم به همه چیز خوب فکر کنم . اول از همه به خودم . بعد به بنی . به مجید . به نسترن . حتی به تو . به خاطراتت .
کوروش دست از خوردن کشیده بود و دو دستش رو روی میز گذاشته و به صندلیش تکیه داد . عمیق به صورت من خیره شده بود و با حرکت سرش نشون میداد که منتظر شنیدن نتیجه گیری من از فکر کردنهای امروزم هستش .
ادامه دادم : کوروش؟ . خیلی دلم میخواست این اتفاقات نمی افتاد و همونطور که تو دیشب گفتی من همون یاسی سابق بودم . و یا حتی مثل سابق میشدم . ولی دیگه نمیتونم . کوروش من میخوام به ایران برگردم . میخوام مجید و نسترن بدون حضور من در کنار هم بمونن . متاسفم که نمیتونم طبق خواسته ی تو هم عمل کنم . من بنی رو بیش از اندازه دوست دارم ولی بنی پدر خوبی مثل تو داره . مطمئنم بالاخره روزی هم میرسه که کسی وارد زندگی پدرش میشه و میتونه جای مادر خوبی رو براش بگیره .
کوروش چهره اش جدی تر از معمول شده بود و حتی کمی اخم هم به چهره اش اضافه شد . با جدیت و دقت کامل به حرفهام گوش میداد و دیگه حتی پلک هم نمیزد .
ادامه دادم : کوروش . من با عجله تصمیم نگرفتم . میخوام برگردم ایران . پیش خانواده ام . فقط میخوام کمکم کنی تا هر چه زودتر برگردم .
کوروش کمی از محتویات داخل گیلاسش رو خورد و برای لحظاتی به گلهای گلدونی که در وسط میز بود خیره شد سپس با صدایی محکم و شمرده گفت : یاسی . ولی من فکر میکردم قبل از هر تصمیمی بخوای یک بار دیگه مجید رو ببینی . یا حتی خواهرت رو .
بغضم رو فرو بردم و گفتم : کوروش . دیدن مجدد اونها نمیتونه در تغییر تصمیم من اثر بگذاره . من تصمیم خودم رو گرفتم . میخوام برگردم .
کوروش دو دستش رو زیر چونه اش گره کرد و برای لحظاتی خیره به صورتم نگاه کرد و گفت : یاسی . تو هنوزم عاشق مجید هستی .
سریع گفتم : نه .
کوروش با کف دست محکم کوبید روی میز و گفت : یاسی . سعی نکن عشق مجید رو انکار کنی . تو عاشق مجید هستی و هیچ شکی در این موضوع نیست . اگه عاشقش نبودی . یا اگه عشقش به نفرت تبدیل شده بود برای گفتن حرف آخرت هم شده دلت میخواست ببینیش . ولی حالا بدون اینکه دیدار آخری باهاش داشته باشی میخوای برگردی به ایران . ببین . من رو نمی تونی گول بزنی ولی خودت رو شاید . اینهم یه مدت بیشتر نیست . تو عاشق مجیدی و بیش از اندازه هم دوستش داری . فقط فعلا از دستش دلخوری . بچه گونه تصمیم نگیر . بگذار این دلخوری رو خود مجید از دلت در بیاره . یاسی من دلم نمیخواد حالا که مطمئنم شما دو تا اینقدر همدیگر رو دوست دارین به راحتی از هم جدا بشین . تو با رفتنت به ایران هیچی رو درست نمیکنی . هیچی . تو داری از عشق مجید فرار میکنی و در همون حال خودتم میخوای گول بزنی که دیگه دوستش نداری . ولی این فقط یه تصمیم نادرست هستش . فقط همین . تو و مجید نمیتونین به این راحتی از هم جدا بشین . این رو قبول کن یاسی .
زدم زیر گریه و با فریاد گفتم : ولی کوروش . من و مجید الانشم از هم جدا شدیم . اون من رو طلاق داده . این که دیگه دروغ نیست .
کوروش مقداری آب برای من در لیوانی ریخت و از جاش بلند شد به سمت من اومد و گفت : عشق رو در نوشته های یک تیکه کاغذ نبین . عقد نامه ی تو و مجید روی کاغذ ثبت شده چون قوانین دنیا این رو میگه . ولی قلب و روح و احساس شما خیلی محکم تر از ذکر تعلق شما دو تا بهم از دست خطی در یک تیکه کاغذه . یاسی . دست از تصمیمی که گرفتی بردار . من هم تو رو دوست دارم هم مجید رو . و میدونم چقدر مجید تو رو .
نگذاشتم حرفش تموم بشه از روی صندلی بلند شدم و گفتم : کوروش . ازم خواستی خوب فکر کنم بعد تصمیم بگیرم . منم تصمیمم رو گرفتم . میخوام برگردم به ایران .
کوروش به چشمهام خیره و برای لحظاتی بین ما سکوت برقرار شد . سپس با کلافه گی صورتش رو با دستهاش گرفت و بعد گویا سعی کرد با کشیدن یک نفس عمیق به اعصابش مسلط بشه . به آرومی بازوی من رو گرفت و گفت : باشه . باشه . هر کاری از دستم بربیاد برات انجام میدم . حالا بشین غذات رو بخور .
دیگه هیچ اشتهایی برای غذا نداشتم ولی مجبور شدم دوباره روی صندلی بشینم و چند قاشقی از غذام رو بخورم . بعد از ناهار کوروش دیگه صحبتی نکرد فقط وقتی میخواستم به طبقه ی بالا برم در حالیکه خودش هم قصد بیرون رفتن از خونه رو داشت گفت : یاسی . من شب میخوام برم منزل پدرم . مامان ازم خواسته که تو و بنی رو هم همراه خودم به اونجا ببرم اگر مایل باشی که شب با هم بریم خوشحالشون کردی .
برگشتم و نگاهی به کوروش کردم و گفتم : دلم نمیخواد توی جمع خانوادگیتون مزاحمتی ایجاد کنم .
کوروش لبخندی زد و گفت : مزاحمت؟ . اگر اینطور بود مامان هیچ وقت نمیخواست با من شب به اونجا بری . به هرحال تصمیم با خودته اگر دوست داشتی که بیای برای بعد از ظهر من و بنی به همراه تو به اونجا خواهیم رفت .
بعد از گفتن این حرف کوروش از منزل خارج شد و من صدای روشن شدن ماشینش رو شنیدم سپس خودمم به طبقه ی بالا رفتم و کمی خودم رو با بنی سرگرم کردم و یک ساعت بعد در حالیکه بنی رو در آغوشم گرفته بودم هر دو روی تخت دراز کشیدیم . بنی در آغوش من احساس امنیت خاصی میکرد و این موضوع رو پرستارش بارها به خود منهم گفته بود . اونروز هم وقتی روی تخت دراز کشیدم و بنی رو در آغوش داشتم خیلی طول نکشید که در همون حال به خواب رفت و دقایقی بعد خودم هم به خواب رفتم .
وقتی بیدار شدم که بنی با دستهای کوچیکش در حال بازی کردن با صورت من بود . بلند شدم و بنی رو در آغوش گرفتم و چندین بار صورتش رو بوسیدم . مدت زیادی نبود که من با این کوچولو آشنا شده بودم ولی به قدری توی دلم جا باز کرده بود که گاهی غم نهفته در دلم رو با دیدنش و در آغوش گرفتنش از یاد میبردم اما این فراموشی زیاد طول نمیکشید . فکر جدایی از مجید کلافه ام کرده بود . کوروش درست میگفت من همچنان عاشق مجید بودم ولی این دلخوری . این دلخوری داشت بیچاره ام میکرد . هربار سعی میکردم به خودم بقبولونم که یک بار دیگه مجید رو ببینم ولی دلم رضایت نمیداد . پرستار بنی وقتی دید من و بنی بیدار شدیم برای حمام کردن بنی و آماده کردنش جهت مهمونی شب اون رو از من گرفت منم تصمیم گرفتم دوش بگیرم و بعد کم کم برای رفتن به منزل آقای عامری خودم رو آماده کنم .
وقتی از حمام اومدم بیرون لباس بسیار شیک و مرتبی که یک دست کت و دامن سبز خیلی ملایم بود روی تخت برای من گذاشته بودن . بار دیگه لباسی نو و گرون قیمت . حدس زدم باز هم باید کار کوروش باشه پس امشب یه مهمونی ساده و خونوادگی نبوده که کوروش خواسته این لباس رو بپوشم . وقتی لباس رو تن کردم متعجب بودم که کوروش چقدر در انتخاب سایز من دقیق هستش چرا که لباس درست اندازه ی تنم بود!!!حتی کفشی هم که برام آماده گذاشته بودن درست سایز پام بود!!!تعجب کرده بودم و اینهمه دقت نظر از کوروش روی خودم برام عجیب بود . !
آرایش ملایمی کردم و موهامم طبق معمول با سشوار فقط کمی مرتب کردم چرا که صاف بودنش رو به هر مدل دیگه ایی ترجیح میدادم . چقدر مجید موهای من رو دوست داشت .
هوا دیگه تاریک شده بود که به همراه کوروش و بنی راهی منزل آقای عامری شدیم . در طول مسیر کوروش زیاد صحبت نکرد فقط گفت که چون فردا آقای عامری به ایران برمیگرده یه مهمونی با دوستان خانوادگیشون ترتیب دادن وقتی هم که به اونجا رسیدیم متوجه شدم که واقعا فردا آقای عامری به ایران برمیگرده چقدر دلم میخواست همون موقع منم باهاش به ایران برمیگشتم . ولی به علت گذروندن مراتب قانونی بازگشت من به ایران مدتی طول میکشید و این رو هم کوروش در ماشین برام تا حدودی توضیح داده بود .
بعد از شام حدود ساعت۱۰بود که بنی خوابش گرفته بود و از اونجایی که برای خوابیدن عادت به تخت و محیط آروم اتاقش داشت بد اخلاقی میکرد برای همین به کوروش گفتم که بهتره به منزلش برگردیم . در طول ساعاتی که اونجا بودیم متوجه بودم که کوروش دائم تلفنی در حال صحبت بود و مکررا"به ساعتش هم نگاه میکرد و وقتی پیشنهاد برگشتن به خونه رو بهش دادم مثل این بود که برای برگشتن به خونه بیش از من عجله داشت چرا که بعد از عذرخواهی از پدر و مادرش خیلی سریع آماده برگشتن شد . !
منم بعد از خداحافظی که با خانواده ی آقای عامری کردم در حالیکه بنی رو در آغوش داشتم به طرف ماشین کوروش حرکت کردم . هنوز چند قدم بیشتر دور نشده بودم که آقای عامری گفت : یاسی؟ . دخترم؟
برگشتم به سمت آقای عامری دیدم داره به طرفم میاد وقتی بهم رسید برای لحظاتی بنی رو که کمی نق نق میکرد و خواب آلوده شده بود رو نگاه کرد و گفت : تو یک خانم فوق العاده هستی . از هر نظر که فکرش رو میشه کرد قابل تحسینی . امیدوارم بنی ما رو هیچ وقت تنها نگذاری .
خواستم حرفی بزنم که آقای عامری سریع بنی رو بوسید و بعد پیشونی من رو هم بوسید و خداحافظی کرد و به سمت منزل برگشت .
وقتی توی ماشین نشستم و حرکت کردیم زیاد طول نکشید که بنی به خواب رفت . متوجه بودم که کوروش نسبت به دفعات قبل با سرعت بیشتری داره رانندگی میکنه برای همین گفتم : کوروش؟ . چرا اینقدر داری با سرعت میری؟
کوروش بدون اینکه نگاهی به من بکنه گفت : برای اینکه توی خونه مهمون دارم . الان نزدیک دو ساعتی هست رسیدن . نمیخوام بیشتر از این منتظر بمونن .
با تعجب گفتم : خوب چرا زودتر نگفتی به پدرت و زودتر خداحافظی نکردی که برگردی منزل؟!!!
کوروش جواب داد : اشکالی نداره دوستم میدونست پدر فردا به ایران برمیگرده برای همین مشکلی پیش نمیاد
وقتی رسیدیم جلوی درب ویلا پرستار بنی سریع اومد جلوی ماشین و بنی رو که خواب بود از من گرفت و وارد خونه شد . کوروش و من با هم وارد خونه شدیم و به محض ورودمون خدمتکار خونه به کوروش گفت که مهمونهاش در مهمونخونه منتظر ما هستن .
با تعجب به کوروش نگاه کردم و کوروش بازوی من رو گرفت و گفت : موافقی با هم بریم پیش مهمونهامون؟
گفتم : من!!! . ولی مهمونهای تو هستن . فکر نمیکنم لزومی داشته باشه که منم به جمعتون اضافه بشم . !
کوروش دوباره لبخندی زد و این بار دستش رو دور شونه هام انداخت که کمی احساس ناراحتی کردم ولی کوروش دستش رو برنداشت و درحالیکه با چهره ایی مصمم اما مهربون نگاهم میکرد گفت : ولی من ازت میخوام با من به مهمونخونه بیای .
دلم نمیخواست کوروش رو همراهی کنم ولی مجبور شدم و به همراهش وارد مهمونخونه شدم . وقتی وارد شدیم کوروش کمی از من عقب تر ایستاد برگشتم که ببینم چرا عقب ایستاد که صحنه ایی از مهمونهای توی مهمونخونه رو که فقط برای چند ثانیه دیده بودم دوباره در ذهنم مرور کردم . !!!!
بار دیگه به دو نفری که در مهمونخونه حالا ایستاده بودن نگاه کردم . !!!
خدای من . !!!مجید بود و . نسترن!!!
دوباره به کوروش نگاه کردم اعصابم از دیدن اونها ریخته بود بهم . مجید به طرفم اومد .
برگشتم به سمت درب مهمونخونه که از اونجا خارج بشم ولی کوروش سد راهم شد . با فریاد گفتم : برو کنار کوروش . میخوام برم .
ولی کوروش محکم سرجاش ایستاده بود .
صدای مجید رو از پشت سرم شنیدم که گفت : یاسی . خواهش میکنم .
بعد هم صدای نسترن رو شنیدم : یاسی؟

وقتی صدای نسترن رو شنیدم از شدت عصبانیت احساس میکردم تمام عضلاتم منقبض شدن . به طرف صدایی که بیش از هر چیزی در اون لحظه آزارم داده بود برگشتم . مجید در فاصله خیلی کمی از من قرار گرفته بود و مشخص بود به هر طریق ممکن میخواسته جلوی خروج من رو از اتاق بگیره وقتی برگشتم مجید هم سرجاش ایستاد و با نگاهی آکنده از التماس به من چشم دوخت . به آرومی با دست زدمش کنار . نسترن رو نگاه کردم . نسترنی که زمانی عزیزترین مونسم بود . اون رو بهترین خواهر دنیا میدونستم . چه شبها و روزهایی رو درکنار هم روی یک تشک تا صبح خوابیده بودیم . چقدر با هم لحظه های خوشی رو گذرونده بودیم که از یادآوری هرکدومشون گاهی خنده و گاهی گریه مهمون حالمون میشد . ولی حالا .
نگاهش کردم . خیلی لاغر شده بود . خیلی زیاد . دیگه اون شادابی گذشته در چهره اش دیده نمیشد . موهاش رو کوتاه کرده بود . هیچ آرایشی نداشت . تی شرت و شلوار جین به تن داشت . تیپی که یادم می اومد همیشه ازش نفرت داشت ولی حالا دقیقا همون رو به تن کرده بود . تمام صورتش از اشک خیس بود و چشمهاش نشون میداد که گریه ی زیاد چقدر پلکهاش رو متورم کرده . ولی دیگه دلم براش نمی سوخت . حتی حس دلتنگی هم نسبت بهش نداشتم . به طرفش رفتم و در همون حال گردنبندی که خودش روز عقد بهم هدیه کرده بود و قبل از تمام این ماجراها مجید قفلش رو برام تعمیر کرده بود رو از گردنم کندم . با قدمهایی آهسته به سمتش رفتم و مستقیم به چشمهاش نگاه کردم . چشمهای همون کسی که یک روز بهترین خواهر دنیا میدونستمش . وقتی درست مقابلش رسیدم لرزش بدنش رو میدیم که از گریه به وجود اومده بود . دست راستش رو گرفتم و زنجیری که حالا پاره شده بود رو گذاشتم کف دستش و گفتم : نسترن . هیچ وقت فکر نمیکردم یه روزی در این شرایط ببینمت . من هیچ وقت توی زندگیم نخواستم و سعی نکردم تو رو آزار بدم . کاری که تو دقیقا از یک سال و نیم پیش با من شروع کردی و تا اینجا هم ادامه دادی . ثابت کردی یک عاشق واقعی هستی . از شوهرت . از بچه ات . از زندگیت . از جوونیت . از زیباییت . از سلامتیت هم حتی گذشتی تا به مجید برسی . به هدفتم رسیدی مگه نه؟ . دیگه بیشتر از این خوردم نکن . یه روزی گفتی نه مجید نه هیچ مردی حاضر به نگه داشتن من نیست . ای کاش همون روز می فهمیدم منظورت چیه؟ . حیف که بچه گی کردم . حیف که حماقت کردم و حتی حرفهای مجید رو هم باور کردم . نسترن . تو و مجید همدیگرو دوست دارین و هیچ شکی در این مورد ندارم . پس از اینجا برین و راحتم بگذارین . من که توقعی ندارم . میدونم باختم . و این باخت رو پذیرفتم . مجید وقتی حاضر شده برای نجات تو از من که همسر قانونیش بودم بگذره و طلاقم بده . دیگه هیچ جای حرف و بحث و فکری برای من باقی نگذاشته . از اینجا برین . من فقط یه بازیچه بودم برای مجید و تو با رفتارت ثابت کردی چقدر عاشق مجیدی . گله ایی از هیچکدومتون ندارم . فقط راحتم بگذارین . من برمیگردم ایران . شما هم بی هیچ دغدغه ی فکری با هم زندگیتون رو بکنین .
اشکهام بار دیگه بی اختیار از چشمهام سرازیر شد و ادامه دادم :
فقط باور کنین . اگر به خودم گفته بودین . خیلی بهتر و بی دردسر تر از این حرفها خودم رو میکشیدم کنار .
نسترن به هق هق افتاده بود ولی من فقط به آرومی اشک می ریختم . برگشتم که به طرف درب مهمونخونه برم ولی مجید سد راهم شد و هر دو بازوی من رو گرفت . رنگ صورتش از خشم به کبودی رفته بود و در حالیکه من رو نگه داشت با فریاد رو به نسترن گفت : لعنتی بگو . بگو بهش . بگو که چقدر ازت متنفرم . بگو که بهت گفتم اگر یاسی از زندگیم بره بیرون چیکار میکنم . بهش بگو به خاطر نجات تو . فقط به خاطر بیرون کشیدن تو از اون کثافت مجبور شدم این حماقت رو بکنم و غیابی برای مدتی از تنها عشقم که یاسی هستش چشم بپوشم . نسترن بهش بگو چقدر ازت بیزارم . بهش بگو چه قسمی خوردم .
مجید مستقیم به چشمهای من نگاه کرد و بعد درحالیکه دو قطره اشک به بزرگی قطره های بارون بهاری از چشمهای آبی و جذابش بیرون ریخت با صدایی که دیگه به لرزش افتاده بود گفت : یاسی . به عشقی که بهت دارم قسم . به چشمات قسم . که اگه بخوای از زندگیم بری . اول نسترن رو میکشم بعد خودم رو . اصلا هم شوخی ندارم . قسم خوردم . یاسی من از نسترن متنفرم . میدونی از کی؟ . از همون وقتی که علی کارت عروسیش رو آورد جلوی درب خونه ی ما و بهم داد . همون موقع فهمیدم که نسترن شعور عشقی نداره . وقتی هم که برگشتم و عاشق تو شدم و اون بازیها رو سر عسل و حمید درآورد بیش از پیش ازش متنفر شدم . به خدا یاسی . من بدون تو میمیرم . چرا حرفم رو باور نمیکنی . میدونم حماقت کردم . میدونم بهت دروغ گفتم . میدونم توی این مدت خیلی اون روح لطیفت رو آزار دادم ولی به خدا دوستت دارم . یاسی من فقط به حرمت نون و نمکی که توی خونه ی پدرت خورده بودم خودم رو مسئول میدیدم تا نسترن رو از اون کثافتی که داشت توش غرق میشد نجات بدم ولی نمیدونستم برای نجاتش مجبورم اون حرکت رو در سفارت انجام بدم . یاسی به خدا من در یک عمل انجام شده قرار گرفته بودم .
دیگه گریه ام شدت گرفته بود با یک دستم سعی کردم مجید رو از خودم دور کنم و به سمت درب خروجی برم ولی مجید محکم سر جاش ایستاده بود و مانع من میشد . نسترن گفت : یاسی؟ . میدونم چقدر بهت بد کردم . میدونم نفرت انگیزترین خواهر روی زمین شدم دیگه . ولی بگذار منم یه اعترافی بکنم . آره من به عشق مجید خیلی کارها کردم . زندگیم رو خراب کردم . از شوهرم از بچه ام از زیباییهام از به قول تو حتی سلامتیم گذشتم تا بتونم به هر بهانه ایی شده دوباره مجید رو به دست بیارم . ولی ای کاش مجید٬مجید سابق بود . یاسی . مجید عاشق هست ولی نه عاشق من . مجید با تمام وجودش تو رو می پرسته . تمام فکر و ذکرش تویی . اون نسبت به من هیچ حسی نداره جز نفرت . مجید به معنی واقعی از من متنفر و برعکس عاشق تو هستش . درست چیزی که من برعکس فکر میکردم . همیشه فکر میکردم مجید برای انتقام از من٬تو رو بازیچه قرار داده ولی توی این چند ماه اخیر فهمیدم که اصلا اینطور نبوده . مجید شاید یک روزی به من علاقه داشته ولی درحال حاضر اون علاقه به دنیایی از نفرت تبدیل شده و برعکس عشق و محبت واقعی رو در زندگی با تو میدونه . همیشه فکر میکردم با بهانه ی اینکه تو قلبت ناراحته و اجازه ی بارداری بهت داده نمیشه میتونم مجید رو به طرف خودم بکشم ولی مجید بهم ثابت کرد که چقدر احمقم . توی ایتالیا همین لباسی که الان به تن کردی رو نبودی ببینی با چه عشقی برات خرید . بارها و بارها تو رو توی این لباس تجسم میکرد . با من یک کلمه صحبت نمیکرد ولی هر بار که لباس رو توی دستش میگرفت میتونستم حس کنم داره تو رو توی این لباس تجسم میکنه . نه تنها این لباس هر خریدی که برات میکرد . یاسی٬مجید حتی به اندازه سرسوزنی به من علاقه نداره . به خدا قسم تویی که توی قلبش جا داری نه شخص دیگه . من که هیچ . من دیگه حتی ارزش داخل انسان بودن هم ندارم . ولی به خدا قسم تویی که تموم زندگی مجید هستی .
لباس . !!! لباسی که به تن داشتم . !!! پس اینها . همه کار مجید بوده . !!! رو کردم به کوروش و گفتم : ولی من فکر میکردم تمام چیزهایی که این چند روز اخیر به اتاقم آورده میشه کار تو بوده .
کوروش به سمت میز سرو نوشیدنی رفت و کمی برای خودش در یک گیلاس نوشیدنی ریخت و در همون حال گفت : نه . هیچکدوم کار من نبوده . تو اینجا بودی ولی مجید ثانیه ایی از تو غافل نبود . حتی شب که میشد و تو با کمک داروهایی که بهت میدادم به خواب میرفتی به اینجا می اومد و تا صبح کنار تخت مینشست . یاسی من واقعا نمیدونم و نمیتونم تصور کنم مجید چقدر دوستت داره . ولی همین قدر میتونم قسم بخورم که تا به حال توی زندگیم مردی به عاشقی مجید ندیدم . حتی خود من که روزی فکر میکردم عاشق ترین مرد روی زمین هستم عشقی در حد و اندازه ایی که مجید عاشق توست من به همسرم نداشتم .
فشار بغض داشت خفه ام میکرد . حس گیجی و ناتوانی برای گرفتن یک تصمیم درست افکارم رو فلج کرده بود . صدای نسترن رو شنیدم که گفت : یاسی . به خدا من نمیخوام مجید رو از تو بگیرم . شاید یک روزی این قصد رو داشتم ولی حالا دیگه با توجه به اطمینان از نفرتی که مجید نسبت به من داره دیگه این قصد رو ندارم . یاسی من برای۲۴ساعت تونستم اجازه ی ترخیص از بیمارستان بگیرم چون مجید تلفنی بهم گفت که تو گفتی میخوای ترکش کنی و به ایران برگردی . یاسی خواهش میکنم . التماست میکنم . حرفم رو باور کنی . مجید عاشقته و فقط در یک موقعیت خاص مجبور شد اون کار رو بکنه ولی مطمئن باش در اولین فرصت من میرم کنار یعنی نمیتونم نرم کنار . تو فکر میکنی اگر ترکش کنی حاضر میشه یک ثانیه من رو تحمل کنه . مجید همین الانشم مطمئنم خودش رو کنترل کرده که من رو خفه نکرده . میدونی چرا؟ . تا من واقعیت رو بگم . بگم که مجید مجبور شد به انجام چنین کاری . مجید هیچ وقت بدون تو نمیتونه زندگی کنه . این رو قسم میخورم . مجید هر قدر عاشق تو هستش هزاران برابرش از من متنفره . یاسی خواهش میکنم باور کن .
به آرومی سمت درب خروجی مهمونخونه رفتم و گفتم : میخوام چند دقیقه ایی تنها باشم . میخوام برم قدم بزنم . کسی دنبالم نیاد خواهش میکنم . میخوام تنها باشم .
وقتی از مهمونخونه خارج میشدم نسترن خواست دنبالم بیاد که صدای کوروش رو شنیدم : لطفا"اجازه بدین دقایقی تنها باشه .
از مهمونخونه خارج شدم و به سمت درب خروجی ویلا رفتم ولی صدای پاهایی که به سرعت دنبالم اومد رو شنیدم صدای پای کسی نبود جز مجید .
نور مهتاب همه جا رو روشن کرده بود و به راحتی میشد مسیر رو تشخیص داد . به سمت جایی رفتم که اون روز صبح با بنی به اونجا رفته بودم . آروم آروم قدم برمیداشتم . ضربان قلبم شدت گرفته بود و حس میکردم بار دیگه ضعف قلبم نمایش دیگه ایی رو میخواد برام به تصویر بکشه . مجید با فاصله ایی کم در پشت سر من حرکت میکرد بدون هیچ حرفی .
وقتی به اون محیط رسیدیم نزدیک پرتگاه ایستادم و به تصویر زیبای مناظر که در برکه ی آب زیر نور مهتاب منعکس شده بود چشم دوختم . نفسم تنگ شده بود و سعی کردم با کشیدن چند نفس عمیق به خودم کمک کنم . اشک لحظه ایی رهام نمیکرد . روحم رو زخم خورده میدیدم درحالیکه هنوز قلبم از عشق مجید میتپید . پس من درست دیده بودم . نیمه شبها کسی جز مجید نبوده که کنار تخت من با چشمانی خیس مینشسته . این مجید بوده که وسایل مورد نیاز من رو به اونجا می آورده . مجید در همه ی اون لحظات در کنار من بوده ولی من غافل از حضورش بودم . باز هم نفس عمیق دیگه ای کشیدم . مجید مقابل من ایستاد و با دو دست صورت من رو گرفت و گفت : یاسی؟ . حالت خوبه؟
با حرکت سر جواب مثبتی به مجید دادم و بعد ازش فاصله گرفتم و باز به اون برکه در عمق پرتگاه چشم دوختم و گفتم : مجید؟ . به عشقت شک کرده بودم . فکر میکردم توی عشق بهم دروغ گفتی . فکر میکردم با اومدن نسترن دیگه جایی ندارم . به خصوص وقتی فهمیدم عقدش کردی و من رو طلاق دادی . دیگه برام مسلم شده بود که گولم زدی . باور کرده بودم که عشقی بهم نداشتی و همیشه نقش بازی کردی . بهم ترحم کردی که نگهم داشتی .
مجید پشت سرم ایستاد و دستهاش رو دور کمرم حلقه کرد و گردنم رو به آرومی بوسید موهام رو بو کشید و گفت : یاسی . من بدون تو میمیرم . این حرفها رو نگو .
هنوزم اشک رهام نکرده بود ادامه دادم : میخواستم برگردم به ایران ولی امروز صبح وقتی اومدم به اینجا تصمیم گرفته بودم اگر به هر دلیلی نتونم به ایران برگردم برای خارج کردن خودم از زندگی تو و نسترن خودم رو از این پرتگاه به پایین بندازم .
مجید من رو به سمت خودش برگردوند . بغض مردونه اش و چشمان اشک آلودش قلبم رو بیشتر به درد آورده بود خودم رو توی آغوشش جا دادم و گفتم : مجید . کوروش راست میگه . من از هر چیزی بتونم فرار کنم از عشق تو نمیتونم فرار کنم . من عاشقتم و ترس از دست دادن تو و حضور نسترن دیوونه ام کرده بود . فکر میکردم فقط من بودم که تو رو دوست داشتم و تو هیچ علاقه ایی با حضور نسترن دیگه به من نداری .
مجید با تمام وجود من رو در آغوش گرفت و بعد از اینکه من رو بوسید بغض مردونه اش شکست و با صدای بلند شروع کرد به گریه . گریه ایی که در انتهاش امید بود . امید به ادامه زندگی من و او . در کنار هم .
سه هفته پس از اون شب من و مجید بار دیگه به عقد هم در اومدیم و نسترن هم طی سفری که علی و مهناز به سوئیس با دعوت من و مجید داشتن به همراه اونها به ایران برگشت . کوروش در کمال بزرگواری تنها فرزندش بنی رو که نتیجه ی یک عشق بد فرجام برایش بود به من و مجید سپرد و من و مجید طی گذروندن مراحلی قانونی بنی رو به فرزندی قبول کردیم .
هیچ وقت فکر نمی کردم زندگی من در طی مدتی کوتاه اینقدر برام بازی و قصه سازی کنه اما چیزی که بهم ثابت شد عشق و علاقه ی بیش از حد مجید به خودم بود . مجید بی نهایت در عشق به من وفادار و صمیمی نشون داد و باقی موند .
امروز زندگی در کنار مجید و تنها فرزندمون بنی برای من لذت بخش ترین نعمتی هست که خداوند بهم هدیه کرده .

پایان

برای مشاهده ادامه داستان بر روی لینک زیر کلیک نمایید

مشاهده سایر قسمت ها

برای مشاهده و انتخاب سایر داستان ها بر روی لینک زیر کلیک نمایید

مشاهده لیست همه داستان ها