کبری خانم رنگ به رخسار نداشت و یه گوشه کز کرده بود..صدای جیغ و داد نظرمو جلب کرد مهری بود که با حالت پریشون و غم زده همراه مادرش از راه رسیده بود تا پاشو تو اتاق گذاشت شروع کرد به زدن خودش اونم یجور عاشق بود از بس خودشو زده بود و صورتشو کنده بود که رمقی برای حرف زدن نداشت پایین پاهای کبری خانم روی زمین نشست و با صدای بلند گریه میکرد.مادرش برای تنها برادرش زار میزد و هرکسی برای عزیزی گریه میکرد داغ عزیز خیلی سخته خدا نصیب نکنه اون روز اونجا برای خودش صحرای عاشورا بود مصیبت جگر خون میکرد.دلم برای مهری سوخت چقدر عاشق بود که اونجور خودشو میزد و هق هق میکرد.بعد از ناهار راهی سر مزار شدیم استرس ارومم نمیزاشت..خاک مزارشو بوسیدم دیگه اشک هم نمیریختم خوب حواسم به اقا کمال بود اردلان الکی گریه میکرد و داشت ادا در میاورد، همراه جمعیت بعد از فاتحه خونی راهی عمارت شدیم انقدر شلوغ بود که کسی به نبود من شک نکنه عمدا سر خاک خودمو معطل کردم یکی زیر بغل کبری خانم رو گرفته بود میبرد یکی زیر بغل پدر سالار رو یکی خواهراشو و دو نفر اردلان رو خوب نقش بازی کردن بلد بود اروم عقب و عقبتر افتادم با اشاره دست اقا کمال رفتم پشت امامزاده اسب و بقچه لباس و طلا و پول و چندتا نون و گردو اونجا بود یکم که دورتر شدن سوار شدم و اول اروم اروم بعد که لابه لای درختها دید نداشت تاختم با تمام غم و حرص و عصبانیتم تاختم خیلی سوار اسب رفتم نمیدونستم کجا ولی انقدر رفتم که نه اسب جونی داشت نه من چندتا ابادی رو از کنارم گزرونده بودم هوا رو به تاریکی بود کنار زدم لبهام از تشگی و چشم هام از خستگی تار بود لباس پسرونه رو به تن کردم دوباره به عالم مجردی و پسر بودنم برگشتم،بقچه لباس رو دور سینه ام پیچیدم خوب این کارا رو بلد بودم سالها بود که خودمو شکل پسرها میکردم.شلوار کردی گشاد و پیراهن دکمه دار شبیهه خود اقا کمال شدم موهامو پیچیدم و پیچیدم و زیر کلاه مخفی کردم باید از شر اون موها خلاص میشدم.چند لقمه نون خوردم و حالا دیگه از شب بیرون بودن هم ترسی نداشتم پسر بودن تنها لطفش امنیت داشتن بین هزارتا غریبه بود..به ابادی رفتم و با اولین نفری که رسیدم گفتم :برادر من راه گم کردم شب و تاریکی کجا هستم الان..مرد نگاهی بهم کرد و گفت :پسر جون کجا میخوای بری؟یهو زبونم ناخواسته چرخید و گفتم ؛میخوام برم تهران،یکبار بخاطر سقط پسرم رفته بودم.مرد کمی مکث کرد و گفت :از کجا میای؟اسم ده خودمون رو گفتم..سری تکون داد و گفت:الان که نمیتونی بری از ده بالا تا شهر نیم ساعت راه اونجا ماشین میاد واسه تهران صبح ساعت پنج نشده ماشین حرکت میکنه..