شب که می‌شود حوصله‌ها مانند سایه ماه کوتاه است و کمرنگ. داستانک، قلقلکی کوتاه برای فکر و روحمان است تا در ساعات پایانی شب، لحظات کوتاه امروز را با خواندن جملاتی کوتاه بهتر و بیشتر قدر بدانیم.

پدر مشغول مطالعه بود، اما سر و صداي بازي هاي کودکانه فرزندش، تمرکز او را بر هم مي زد. پدر براي آن که فرزندش را سرگرم کند، نگاهي به اطراف انداخت، نقشه جهان که در روزنامه اي چاپ شده بود، توجهش را جلب

کرد. روزنامه را برداشت و با علم به اين که فرزندش هيچ الگوي ذهني قبلي از اين نقشه پيچيده ندارد، کاغذروزنامه را پاره پاره کرد و نقشه را به قسمت هاي بسيار کوچکي تقسيم کرد ؛ سپس پاره هاي روزنامه را همچون قطعات ريز پازل، جلوي کودک کنجکاو ريخت.

فرزند مي بايست در مقابل جايزه پدر، در آرامش کامل و بدون اين که مزاحم پدر شود، قطعات روزنامه را به هم مي چسباند و نقشه جهان را مي ساخت. پدر هم با اطمينان از اين که براي مدتي طولاني مي تواند در سکوت به

مطالعه ادامه دهد، غرق در عوالم خود شده بود که با فريادهاي فرزندش به خود آمد. باور کردني نبود! کودک خردسال و بازيگوش، تمام کشورها را درست سر جاي اصلي چيده بود و دنيا را ساخته بود.

پدر متعجب بود که چگونه فرزندش بدون داشتن تصور خاصي از نقشه جهان موفق شد به اين سرعت پازل را تکميل کند؟ اما راز کار کودک اين جا بود که در صفحه پشت روزنامه، تصوير انساني که محکم و استوار ايستاده بود، درست

در پشت نقشه جهان، چاپ شده بود و کودک چون تصوير صحيح از انسان را در ذهن داشت، پشت روزنامه را چيده بود و بعد از آن که پازل انسان درست شده بود، روزنامه را برگردانده بود و در نتيجه کارش پازل دنيا درست شد. پدر به دنبال بازيگوشي فرزند، پي به حقيقتي شگفت برد:

"اگر انسان درست شود، دنيا درست مي شود و اگر انسان را بسازيم دنيا را ساخته ايم".