امام علی علیه السلام و فاطمه سلام الله علیها و فضه نذر کردند که سه روز روزه بگیرند تا بیماری حسنین شفا یابد. در روز اول هنگام افطار مسکینی به در خانه آمد و تقاضای غذا کرد. ایشان غذای خود را به او دادند. روز دوم هنگام افطاریتیم و اسیری به در خانه آمدند و آنها غذای خود را به آنها دادند. روز بیست و پنجم ماه ذی الحجه بود که سوره هل أتی بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم نازل شد. (2)

رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم در فضیلت این سوره فرمودند: هر کس سوره انسان را قرائت نماید پاداش او بهشت و حوریان بهشتی خواهد بود. (3)امام صادق علیه السلام نیز فرمودند: هر که سوره انسان را قرائت نماید خداوند او را با تعداد زیادی از حوریان بهشتی تزویج نماید و در سرای باقی با پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم خواهد بود. (4)

در سیره امام رضا علیه السلام آمده است: ایشان در نماز صبح روز دوشنبه و پنجشنبه در رکعت اول سوره حمد و انسان و در رکعت دوم بعد از حمد سوره غاشیه را قرائت می نمود و می فرمود: هر کس در نماز صبح روز دوشنبه و پنجشنبه اینگونه نماز بخواند خداوند در این دو روز ایشان را از شرور در امان می دارد. (5)

امام صادق علیه السلام همچنین فرمودنده اند: من ضامنم برای هر یک از شیعیانم که در نماز صبح روز پنجشنبه سوره انسان را بخواند و اگر در آن شب یا روز بمیرد با امنیت و بدون حساب از گناهانی که انجام داده وارد بهشت می شود و دیوان حسابرسی برای او باز نمی شود و در قبر از او پرسشی نخواهد شد و اگر زنده بود در حفظ و امان الهی است و آفات دنیا از او برداشته می شود و چیزی از جنبنده های زمینی تا پنجشنبه بعد به او آسیبی نمی رساند.(6)

آثار و برکات سوره

1) موجب قدرت روح، اعصاب، قلب

از رسول خدا صلی الله علیه و اله وسلم نقل شده است: هر کس بر قرائت سوره انسان مداومت ورزد اگر روحش ضعیف باشد دارای قدرت روحی می شود و اگر این سوره را بنویسند و پس از شستن، آب شسته شده آن را بنوشند برای درد قلب سودمند است و تنش سلامت می یابد و بیماری هایش خوب می شود.(7)

امام جعفر صادق علیه السلام نیز فرمودند: قرائت سوره انسان موجب تقویت و نیرومندی روح و قوی شدن اعصاب و آرامش یافتن اضطراب مفید است و اگر کسی که در قرائت آن ضعیف است و نمی تواند آن را بخواند این سوره را بنویسد و پس از شستن آب آن را بنوشد از ضعف نفس جلوگیری می کند و نتیجه بخش است.(8)

ترجمه ی آیات:

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

آیا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چیز قابل ذكرى نبود؟! (۱)ما انسان را از نطفه مختلطى آفریدیم، و او را مى‏آزماییم; (بدین جهت) او را شنوا و بینا قرار دادیم! (۲)ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاكر باشد (و پذیرا گردد) یا ناسپاس! (۳)ما براى كافران، زنجیرها و غلها و شعله‏هاى سوزان آتش آماده كرده‏ایم! (۴)به یقین ابرار (و نیكان) از جامى مى‏نوشند كه با عطر خوشى آمیخته است، (۵)از چشمه‏اى كه بندگان خاص خدا از آن مى‏نوشند، و از هر جا بخواهند آن را جارى مى‏سازند! (۶)آنها به نذر خود وفا مى‏كنند، و از روزى كه شر و عذابش گسترده است مى‏ترسند، (۷)

و غذاى (خود) را با اینكه به آن علاقه (و نیاز) دارند، به «مسكین‏» و «یتیم‏» و «اسیر» مى‏دهند! (۸)(و مى‏گویند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام مى‏كنیم، و هیچ پاداش و سپاسى از شما نمى‏خواهیم! (۹)ما از پروردگارمان خائفیم در آن روزى كه عبوس و سخت است! (۱۰)(بخاطر این عقیده و عمل) خداوند آنان را از شر آن روز نگه مى‏دارد و آنها را مى‏پذیرد در حالى كه غرق شادى و سرورند! (۱۱)

و در برابر صبرشان، بهشت و لباسهاى حریر بهشتى را به آنها پاداش مى‏دهد! (۱۲)این در حالى است كه در بهشت بر تختهاى زیبا تكیه كرده‏اند، نه آفتاب را در آنجا مى‏بینند و نه سرما را! (۱۳)و در حالى است كه سایه‏هاى درختان بهشتى بر آنها فرو افتاده و چیدن میوه‏هایش بسیار آسان است! (۱۴)و در گرداگرد آنها ظرفهایى سیمین و قدحهایى بلورین مى‏گردانند (پر از بهترین غذاها و نوشیدنى‏ها)، (۱۵)

ظرفهاى بلورینى از نقره، كه آنها را به اندازه مناسب آماده كرده‏اند! (۱۶)و در آنجا از جامهایى سیراب مى‏شوند كه لبریز از شراب طهورى آمیخته با زنجبیل است، (۱۷)از چشمه‏اى در بهشت كه نامش سلسبیل است! (۱۸)و بر گردشان (براى پذیرایى) نوجوانانى جاودانى مى‏گردند كه هرگاه آنها را ببینى گمان مى‏كنى مروارید پراكنده‏اند! (۱۹)

و هنگامى كه آنجا را ببینى نعمتها و ملك عظیمى را مى‏بینى! (۲۰)بر اندام آنها ( بهشتیان) لباسهایى است از حریر نازك سبزرنگ، و از دیباى ضخیم، و با دستبندهایى از نقره آراسته‏اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان مى‏نوشاند! (۲۱)این پاداش شماست، و سعى و تلاش شما مورد قدردانى است! (۲۲)مسلما ما قرآن را بر تو نازل كردیم! (۲۳)

پس در (تبلیغ و اجراى) حكم پروردگارت شكیبا (و با استقامت) باش، و از هیچ گنهكار یا كافرى از آنان اطاعت مكن! (۲۴)و نام پروردگارت را هر صبح و شام به یاد آور! (۲۵)و در شبانگاه براى او سجده كن، و مقدارى طولانى از شب، او را تسبیح گوى! (۲۶)آنها زندگى زودگذر دنیا را دوست دارند، در حالى كه روز سختى را پشت سر خود رها مى‏كنند! (۲۷)

ما آنها را آفریدیم و پیوندهاى وجودشان را محكم كردیم، و هر زمان بخواهیم جاى آنان را به گروه دیگرى مى‏دهیم! (۲۸)این یك تذكر و یادآورى است، و هر كس بخواهد (با استفاده از آن) راهى به سوى پروردگارش برمى‏گزیند! (۲۹)و شما هیچ چیز را نمى‏خواهید مگر اینكه خدا بخواهد، خداوند دانا و حكیم بوده و هست! (۳۰)و هر كس را بخواهد (و شایسته بداند) در رحمت (وسیع) خود وارد مى‏كند، و براى ظالمان عذاب دردناكى آماده ساخته است! (۳۱)