با چند نفر از اهالی صحبت کرده بودم تا ببینم چه محصولی تو زمینم خوب جواب میده،اکثرا میگفتن کدو و بادمجان تو زمینت جواب میده...تصمیمم رو گرفتم تا زمین رو به زیر کشت این دو محصول ببرم...
**************************
دو هفته تمام بهش رسیدگی کردم ،زمین کوچکم رو با دستهای خودم آماده کردم...
-‌خسته نباشید کار زمینتون به کجا رسید؟
★سلامت باشید همه چی آمادست ...شما چی؟
-من خیلی کار رو سرم ریخته باید کارگر بگیرم ،اما کارگر این موقع سال خیلی کم پیدا میشه...
★کمکی اگه از من بر میاد تعارف نکنید حتما بگید به هر حال ما همسایه ایم...
-‌ممنونم کارم با یکی دو نفر راه نمیفته چندین نفر رو نیاز دارم...
********************************
یک ماه بعد
حال و احوال زمینم خوب بود ،کم کم دلم بهش خوش شد...مراقبت ازش کاره خیلی سختی بود اما ارزشش رو داشت...
هر روز صبح به امید دیدن رنگ سبز بوته ها از خواب بلند میشدم و با دیدنشون کلی انرژی میگرفتم...
حال و اوضاع زمین همسایه هم خوب بود اون هم عین من هر روز به زمین و بوته هاش سرکشی میکرد انگار اونم به امید دیدن رنگ سبز بوته ها شب رو صبح میکرد
‌***************************
مشغول درست کردن نان بودم چنان بویی راه افتاده بود که چندین بار به گوشه اش ناخنک زدم
صدای همسایه از پشت سر میومد..
-عجب بویی پیچیده ،خسته نباشید ...
★سلامت باشید ما روستایی ها عادتمون به این نانهاست ،شما شهری ها کارتون راحته نانتون رو یکی دیگه میپزه و شما فقط زحمت خوردنش رو میکشید...
خنده بلندی کرد و گفت:
-من که چیزی نگفتم فقط گفتم خسته نباشید...
از سینی مسیم که برای جهاز مادرم بود چند عدد نان برداشتم و به سمتش رفتم ...نان ها رو به سمتش گرفتم و گفتم:
★ناقابله ،بفرما...
-یک دنیا قابله ،اما اینطوری خیلی بد شد اجازه بدین حداقل پولش رو حساب کنم...
از حرفش ناراحت شدم ،برای همین در جوابش گفتم:
★درسته پختنش زحمت داره ،اما ما عادت نداریم از همسایه بابت چند تا نان پول بگیریم...
-بازهم ممنون،امیدوارم تنورتون همیشه گرم باشه...

حمید
هاشم تونست برایم کارگر جور کنه‌،کارهای مزرعه خیلی خوب پیش میرفت ...هاشم رفیق خوبی بود تو کارها خیلی کمکم میکرد ،دلم به رفاقت نوپامون گرم بود...
به بوته های یک دست گوجه خیره بودم که صدای همسایه ام رو شنیدم...
★سلام خسته نباشید...برای شما ناهار آوردم ،نخوردید که؟
-سلام چرا زحمت کشیدید؟،نه نخوردم خیلی ممنونم...
بشقاب غذا رو از دستش گرفتم عجب رنگ و بویی داشت اسم غذاش رو نمیدونستم ولی مشخص بود خوشمزه است...
غروب همان روز توی بشقابش کمی از میوه هایی که هاشم برایم آورده بود گذاشتم ...به جلوی در کلبه اش رفتم و صدایش کردم ...
-رعنا خانم یک لحظه تشریف میارید؟
در کلبه اش رو باز کرد و به بیرون اومد...همانطور که از پله ها پایین میومد گفت:
★غذا ندادم که میوه بگیرم...
-سلام خیلی خوشمزه بود ،قابل شما رو نداره هرچند جبران زحمتتون نمیشه ...
در همون حین که ظرف رو به دستش میدادم چندتا از اهالی روستا از کنارمون رد شدن،نگاهشون به ما بود...خوب میتونستم حرف چشمهاشون رو بخونم ...ولی برایم اهمیت نداشت که چه فکری میکنند...

رعنا
اهالی آبادی چنان نگاهی به من و همسایه کردن که از خجالت آب شدم...اونها چه میدونستن که ما رسم همسایگی رو به جا میاریم...
از رنگ نگاه تک تکشون دلخور شدم برای همین ظرف رو سریع از دستانش گرفتم و به بالا رفتم...انتظار چنین رفتاری رو از خودم نداشتم اما نمیخواستم سر یک بشقاب میوه پشت سرم حرف و حدیث باشه ...بخاطره رفتاری که با همسایه کرده بودم از خودم ناراحت بودم ...از پشت پنجره چوبی به پایین نگاه کردم،همون جا ایستاده بود تو فکر بود...دلم به حالش سوخت اما کاری نمیتونستم برایش انجام بدم با خودم گفتم""ایرادی نداره رعنا ، بعدا از دلش در میاری ""
****************************
حمید
چنان با عجله ظرف رو از دستم کشید که فرصت نکردم اسم غذا رو ازش بپرسم...با خودم گفتم"" یعنی نگاه چندتا زن باعث این همه شتاب زدگی شد؟""
فکرم حسابی درگیر بود با خودم گفتم""خدا کنه من رو مقصر ندونه!!!""
****************************
چند روزی کمتر با هم همکلام میشدیم ،رفتارهای رعنا خیلی محتاطانه شده بود ،تا موقعی که من تو مزرعه بودم اون تو کلبه یا پشته کلبه اش بود زمانی که من تو اتاقک بودم اون به مزرعه اش رسیدگی میکرد...

دلم نمیخواست کسی خودش رو ازم پنهون کنه برای همین به پشت کلبه اش رفتم مشغول جمع کردن تخم مرغ ها بود...
-سلام ،چرا خودت رو از من پنهون میکنی؟من کاری کردم؟
★سلام ...من خودم رو پنهون نکردم این پشت کار دارم،اصلا چرا باید خودم رو از شما پنهون کنم؟
-نمیدونم احساس میکنم سره قضیه بشقاب میوه از دستم دلخوری ...
★نه اصلا؟من فقط از نگاه اهالی اینجا خجالت کشیدم...
-مگه کاری کردی که خجالت زده ای؟
★نه ...ولی نمیخوام حرفهای نامربرط پشتم زده بشه...
-پس یعنی همه چی عین سابقه؟
★آره ،ما هنوز دوتا همسایه هستیم دلیل نداره که ازهم بی خود و بی جهت دلخور باشیم...
-خداروشکر،راستی اسم اون غذا چی بود؟
★اسمش رو نمیدونم ...توش سبزی محلی زده بودم خوشتون اومد؟
-خیلی ...بازهم ممنون خداحافظ
★خواهش میکنم ،خداحافظ
***************************
رعنا
به دشت رفتم تا علوفه برای گاو و گوسفندهام بیارم ...خیلی علوفه جمع کردم ،همه رو به روی کولم گذاشتم و به سمته کلبه راه افتادم...
بین راه خاله زیور و پسرش رو دیدم...خاله زیور به هاشم گفت به رعنا کمک کن علوفه ها رو ببره اما من دلم نمیخواست کسی کمکم کنه با اصرارهای خاله بلاخره راضی به کمکش شدم...هاشم بین راه گفت:
*رعنا خانم ؟
★بله؟
*شما بعد از چیدن محصولات و فروششون به ده پدریتون برمیگردید؟
★نه ،مگه خاله بازیه که هی برم هی بیام؟
*یعنی بازهم میمونید؟
★آره ،من اینجا آسایش دارم اینجا رو دوست دارم حس میکنم مادرمم از اینکه من اینجام خوشحاله...
*واقعیتش ما هم خوشحالیم که شما اینجایید!!!
از دور حمید رو میدیدم مشغول باز کردن راه آب بود،به هاشم گفتم :
★علوفه ها رو بزارید همین جا باقی راه رو خودم میبرم...
*‌نه سنگینه ...خودم میارم ،با حمید هم کار دارم...
حمید حسابی مشغول بود،یک لحظه چشمش به ما افتاد ،کمر راست کرد و به ما نگاه کرد ...به نزدیکش که رسیدیم سلام کردیم اما انگار ناراحت بود ،هاشم گفت:
*رعنا خانم اینها رو کجا بزارم؟
★بزارشون کناره کلبه خودم درستشون میکنم...
*به روی چــــــــــــشــــــــــــــــــــــــم!!!
حمید با پشت دستش عرق پیشانیش رو پاک کرد و گفت:
-اگه کاری بود من رو خبر میکردید ...
★ممنون،خاله زیور اصرار داشت که کمکم کنه وگرنه خودم از پسش بر میومدم...
-بلاخره من به شما تا هاشم نزدیکترم خواهشا من رو غریبه ندونید و رو کمکم حساب کنید...
نمیخواستم کسی فکر کنه دختره ضعیفی هستم... برای همین گفتم:
★اگه کاری باشه که خودم از پسش برنیام حتما شما رو خبر میکنم!!!

حمید
مشغول جمع کردن علف های هرز کناره جوی آب بودم که صدای بوق ماشینی از پشت سرم بلند شد...نگاهی به پشت سرم کردم ...ماشین دایی بود...بلند شدم ،مادرم و خواهرمم همراهش بودن...
-ســـــــــــــــــــلام...شما اینجا چیکار میکنید؟؟؟
مهتاب سرش رو از شیشه ماشین بیرون کرد و گفت:
*اومدیم نظارت...
از دیدن مادرم و مهتاب خیلی خوشحال شدم ...
رعنا کناره کلبه اش ایستاده بود و به ما نگاه میکرد...از دور بهش سلام کردم ...اون هم جوابم رو با تکان دادن سرش داد...
*****************************
دایی عین یک بازرس به کل زمین و بوته ها سر کشی میکرد ،کلی ازم ایراد گرفت،ولی من صبورانه به همه حرفاش گوش میدادم...
دایی نگاهی به زمین رعنا انداخت و گفت :
*چرا بین زمین این کناریا با ما هیچ حد و مرزی درست نکردی؟
-دایی جان حد و مرز برای زمانیه که طرف مقابل بخواد تو زمین ما پیشروی کنه،این بنده خدا که یکم اون ور تر از خط فرضی کشت و کار کرده...
*به هر حال باید با یک چیزی حد و حدود رو مشخص کنیم...
دایی شروع کرد به خط کشیدن...چنان با نوک کلنگ خط عمیقی بین دو زمین کشید که از دور هم میتونستم مرز بین دو زمین رو ببینم...
رعنا به تماشا ایستاده بود،ازش خجالت میکشیدم ،نمیخواستم فکر کنه که با داییم هم عقیده ام...
همه حواسم به رعنا بود ...دایی گفت:
*کجایی پسر؟با تو هستم میگم بعدا اینجا رو با خاک بالا بیار تا مشخص تر بشه...
وقتی دید جوابش رو نمیدم دنباله نگاهم رو گرفت و به رعنا رسید...با صدای بلند گفت :
*آهــــــــــــــــای دختر خانم به بابات یا داداشت بگو بیاد کارش دارم...
تا خواستم به دایی بگم این دختره تنهاست خود رعنا راه افتاد تا به سمتمون بیاد...

رعنا کناره دایی ایستاد و گفت: ★بفرمایید؟
دایی با تعجب گفت:
*بابایی ...داداشی... بزرگتری ،کسی نیست باهاش حرف بزنم؟
تو جواب سوال دایی گفتم:
-دایی رعنا خانم تنها هستند ،خودشون به تنهایی رو زمین کار میکنند...
دایی اخمهایش رو تو هم کرد و گفت:
*درست نیست یک دختر تنها زندگی کنه ....به هر حال دختر جان این خطی که من کشیدم بین زمینها، مرز زمین ما و شماست ...حواست باشه...
ناراحتی رو تو چشمهای رعنا میدیدم سرم رو پایین انداختم نمیخواستم چشمهام تو چشمهاش بیفته ...
رعنا خیلی جدی گفت:
★حواسم بوده که اندازه نیم متر اون ور تر کشت و کار کردم،ما حلال حروم حالیمونه آقا ...شما هم نمیگفتی خودم بین زمینها مرز میذاشتم...
رعنا این رو گفت و رفت...
حق با رعنا بود ،منم جای اون بودم دلخور میشدم!!!
***************************
جلوی در اتاقک با دایی و مهتاب و مادر نشسته بودیم و ناهار میخوردیم...رعنا مشغول کاری بود اما من نمیتونستم خوب ببینمش ،دوست داشتم برایش غذا ببرم اما نمیخواستم مادرم و داییم چیزی بفهمن ،چون مطمین بودم فکرهای دیگه ای درباره ام میکنن...
بعد از ناهار رعنا با یک "مترسک"به کناره مرز بین دو زمین اومد و رو به دایی گفت:
★اینم یک ""متــــــــــــــرسک میان ما""تا حرف و حدیثی تو حد و حدود زمینها نباشه!!!
عصبانی بود ،توقع نداشتم دختره صبور و مهربون همسایه رو اینطوری ببینم ،صورتش سرخ بود،عرق های درشتی از روی پیشانیش به روی گونه هاش میریخت...
دایی هم فهمید که رعنا عصبیه ،ولی چیزی نگفت ....
بعد از اینکه رعنا مترسک رو بین دو تا زمین جا سازی کرد بی خداحافظی رفت...
***************************
غروب همان روز دایی به همراه مادرم و مهتاب رفتن...
تو اتاقک دراز کشیده بودم و به ماجراهای کل روز فکر میکردم با خودم گفتم""حمید ،دایی کاره خوبی نکرد تو باید از دل رعنا در بیاری !!!""
*****************************
رعنا

دلخوری من برای مرز بین دو زمین نبود ،ناراحتیم برای طرز حرف زدنش بود، نگاهش انگار از بالا به پایین بود...موقعیت خودش رو خیلی بالا بالا فرض میکرد... طرز صحبت کردن توهین آمیزش من رو عصبانی کرد ...خیلی وقت بود میخواستم مترسک بسازم اما حرفهای دایی حمید انگیزه ساختنش رو تو وجودم دو برابر کرد...با قرار دادن مترسک بین دو زمین میخواستم بفهمه که هم از حرفش ناراحت شدم هم اینکه بدونن خودمم به این تقسیم بندی ها پایبندم!!!

فردای اون روز،صبح زود بلند شدم و به کارهای گوسفندها و گاوهام رسیدگی کردم...حمید هم مشغول صبحونه خوردن بود...نگاهش نکردم تا سلامم نکنه،سنگینی نگاهش رو حس میکردم اما کمی ازش دلخور بودم ،حق داشتم دلخور باشم اون باید به داییش میگفت که تو این مدت یک بارهم پایم رو از گلیمم درازتر نکردم اما با سکوتش همه چی رو بدتر خراب کرد!!!
مشغول شیر دوشیدن بودم که صدایش منو از جا پروند...با صدایی که از ترس لرزون بود گفتم:
★چرا انقدر ناغافل به اینجا میایید؟
-سلام ،ترسوندمتون؟
نمیخواستم بفهمه ترسیدم برای همین صدایم رو محکم کردم و گفتم:
★اصلا نترسیدم ،اما کاش انقدر بی هوا نمیومدید...
خنده اش گرفته بود،با دهن کش اومده گفت:
-ببخشید،من اومدم از بابت حرفهای دیروز داییم ازتون معذرت خواهی کنم،میدونم خوب حرفی نزد ،اما باور کنید چیزی به دلش نیست فقط زبونش تند و تیزه...
★اتفاقا خیلی ناراحت شدم ،ولی مهم نیست ،ممنونم بفرمایید...
-منو بیرون میکنید؟
★بله ،چون دیگه شما رو همسایه نمیدونم...
-چرا رعنا خانم ؟
★ببین آقا حمید شما دیروز با سکوتتون نشون دادید که حرفهای داییتون حقیقته...
-نه به خدا ،اگه من از شما طرفداری میکردم داییم یک فکرای دیگه ای پیش خودش میکرد...
★چه فکرایی؟!!!اصلا خوب کاری کردید... حالا بفرمایید ...
-چشم میرم فقط نزارید روابط همسایگی با این حرفهای پوچ خراب شه...
★خراب شده ،شما خبر ندارید ...
-باشه میرم اما من هنوزم شما رو همسایه ام میدونم خداحافظ
★خداحافظ
**************************
حمید

اعصابم خورد بود،دست و دلم به کار نمیرفت ...رعنا تو زمینش بود...یک جورایی منتظر نشسته بودم تا برای کاری به کمکش برم ،وقتی دیدم هیچ کاری نداره منتظر نشستم تا به دشت بره نقشه ای تو سرم داشتم که باید عملیش میکردم...

برای مشاهده ادامه داستان بر روی لینک زیر کلیک نمایید

مشاهده سایر قسمت ها

برای مشاهده و انتخاب سایر داستان ها بر روی لینک زیر کلیک نمایید

مشاهده لیست همه داستان ها