من شيرينم،الان سي و يك سالمه.دختري با قد بلند،موهاي لخت و بلند مشكي،چشم درشت و ابروي كمون و پوست سفيد،چهرم شبيه پدرم بود.شايد وقتي داستانمو ميخونيد بگيد مگه صدسال پيش بوده كه همچين اتفاقي افتاده؟اما من دختره روستا هستم،يه روستاي دوردست تو شمال.يه سري عقايد خاص تو همه روستاها هست كه تو روستاي ما هم بود.پدر و مادرم تنها بودن،تنهاي تنها،نه پدر و مادري داشتن نه خواهر و برادري،ما از كل دنيا يه فاميل داشتيم اونم عموقادر بود كه از زنِ اولِ پدربزرگم بود.عمو قادر و پدرم با هم روي زميني كه بهشون ارث رسيده بود كار ميكردن و منبع درامدشون محصولاته همون زمين بود.وضع مالي پدرم معمولي بود.يه خونه تو روستا داشتيم،يه زمين كه با عمو قادر شريك بوديم،يه پيكان غراضه كه جونِ پدر ومادرمو گرفتو خودشم جزغاله شد و يه زمينه كوچولو كه به مادرم ارث رسيده بود.
.
اوايل همه چي خوب بود،عموقادر رو زمين اقاجان كار ميكرد،وضع زندگي يكم بهتر شده بود.شبا عموقادر و زنعمو تو يه اتاق ميخوابيدن،ساره هم تو اون يكي اتاق.من تنها تو پذيرايي ميخوابيدم،زنعمو اجازه نميداد كنار ساره بخوابم.ميگفت باهاش حرف ميزني دير ميخوابه صبح براي مدرسه خواب ميمونه.جالب بود تو خونه خودم منو از اتاقم بيرون ميكردن.ديگه انگار كم كم زنعمو از من بدش اومد همش ميگفت تو اومدي نون خوره اضافه شدي عموت اجازه نميده من يه بچه ديگه به دنيا بيارم.بخاطر همين به من اجازه ندادن برم پيش دبستاني.ساره كلاس اول بود.اون ميرفت مدرسه و من با حسرت به دفتر و كتاباش نگاه ميكردم.زنعمو مجبورم ميكرد صبح زود با عمو برم سر زمين كه مراقب موتور اب و خورد و خوراك عمو باشم.بعدازظهرم كه خونه بودم بايد حياط به اون بزرگي و كل اتاقارو جارو ميزدم.يه روز بهم گفت ظرفارو بشور.زمستون بود هوا سرد بود منم نميتونستم برم تو حياط ظرف بشورم.رفتم يه صندلي گذاشتم كه برم روش تا قدم به سينك ظرفشويي برسه.داشتم ظرفارو ميشستم خم شدم يه ليوان كثيف بردارم كه صندلي برگشت و محكم خوردم زمين،ليواني كه دستم بود شكست،كنار پيشونيم يه ذره شكاف گرفته بود خون ميومد اما خيلي جدي نبود.زنعمو هم اونروز بخاطر بچه با عمو بحثش شده بود حسابي عصباني اومد سمتم بي توجه به خون روي پيشونيم با جارو افتاد به جونم و محكم منو ميزد و نفرين ميكرد كه الهي ذليل بشي ظرفمو شكوندي،ايشالله بميري زودتر بري پيش اون پدر و مادر بي همه چيزت كه ليوانمو شكوندي...منو پرت كرد تو حياط و كل ظرف كثيفا و لباساي كثيفشونو داد به من و گفت بايد بشوري.منم بچه بودم حاليم نبود ازش ميترسيدم دستم تو سرما بي حس شده بود اما ميشستم.اون موقع ها تو روستا گاز نبود.اب يخه يخ بود.ظرفارو كه شستم خواستم برم داخل خونه ديدم در قفله،هرچي التماس كردم زنعمو خيلي سردمه اما درو باز نكرد،منم از سرماي زياد خودمو خيس كردم،اخه دستشويي توي حياط پشتي بود،براي رفتن به اونجا بايد از داخل پذيرايي رد ميشدم. وقتي بهش گفتم زنعمو جيش كردم گفت خاك تو سرت بي خاصيت.لباس تميزامو پرت كرد رو سرم گفت خودتو تميز ميكني مياي داخل...ميدونستم از ترسه عموقادره كه اجازه ميده برم داخل وگرنه تا شب همونجا نگهم ميداشت.با اب يخ خودمو شستمو رفتم داخل.منو با نفرت نگاه ميكرد.عمو كه اومد صورت قرمزمو ديد گفت چته شيرين جان؟گفتم زنعمو كتكم زد،مجبورم كرد تو سرما ظرفا و لباسارو بشورم واسه همين يخ زدم.