کاوه دستامو بالا سرم تو مشتش نگه داشته بود و زمانی که دستش سمته کمربندش رفت از میون هاله ای از اشک چشمای بسته کیارش و دیدن ... یا صدای بلند فریاد زدم به خداوندی خدا اگر این نکبت بخواد بلایی سرم بیاره خودمو میکشم دسته کاوه بلا رفت تا سیلی جانانه ای بهم بزنه که با فریاد کیارش دستش رو هوا مشت شد
برو بیرون کاوه ,کاوه عصبی غرید
مگه تو از همون روزی که این زنیکه اومد بیمارستان چنینی نقشه ای نکشیدی ,پس چی شد حالا که ....چیههه نکه دوباره گوله این مظلوم نمایی هاشو خوردی ...
کیارش کمی چپ چپ نگاهش کرد و گفت :نمیخوام هیچی بشنوم ,حالام گمشو از خونه ام بیرون ,خودش به هر سختی بود از اتاق بیرون رفت ...
دستمو از حصار دست کاوه بیرون کشیدم, فریاد زدم
تنه لشتو از روم بلند کن.
کاوه با چشمای به خون نشسته از روم بلند شد و چونمو قاب کرد گفت :
اول و اخرش زیر خواب خودمی
تمام نفرتی که از خودشو اون داداشه بی غیرتش تو وجودم جونه زده تو چشمام ریختم تو صورتش تف کردم گفتم
تو نگاه اول فهمیدم ادم درستی نیستی ولی فکر نمیکردم تا این حد لاشی باشی...نگاهش از خشم دودو میزد و در اخر و چنان سیلی به صورتم زد که همون لحظه شوری خون تو دهنم مزه کردم.
چنگی به پیراهنش زد و از روی تخت برش داشت و کمتر از چند دقیقه صدای بسته شدن در شنیدم ...
*****
دم دمای صبح بود ,هنوزم باورش واسم سخت بود که کیارش منو به دسته داداشش سپرد تا هر بلایی که خواست سرم بیاره ...
و باز چشمه اشکم جوشید ...برای هزارمین بار فقط یک جمله تو ذهنم تکرار میشد ,
اگر راتین این بلارو سرم نمیاورد ,هیچ کدوم از این اتفاقا به سرم نمیومد ,پوزخندی کنار لبه زخمیم جون گرفت ,چی شد اون راتینی که خودتو بخاطرش به اب و اتیش زدی تا ازادبشه ,حالا کجاست , چی شد ,حتی یک بار سراغتو گرفت ؟؟؟
بینیمو بالا کشیدم ,تو دلم به خودم امید دارم صبح میشه این شب ,باز میشه این در,
دستم زیر بالشت بردم تا گوشیمو بردارم ولی نبود تازه یادم اومد گوشیم روی اپن تو شارژه بدنم درد میکرد به هر سختی بود از روی تخت بلند شدم و در باز کردم. از زمانی که کاوه پاشو از خونه بیرون گذاشته بود از اتاق بیرون نیومده بود و هیچ صدایی از کیارش نشنیده بود ,گوشیمو از روی اپن برداشتم و با دیدن تماس های گوشیم برای لحظه ای وحشت کردم .
خدای من اژند چکارم داشته که انقدر زنگ زده ,حالا خوبه بهش گفتم اصلا بهم زنگ نزن
نگاهی به در بسته اتاق کیارش انداختم و گوشیمو از شارژ بیرون کشیدن سریع به اتاقم برگشتم .

گوشیمو از شارژ بیرون کشیدم به سمته اتاقم پا تند کردم
بیش از ده تا پیام از اژند ,نفسم به شماره افتاده بود ,از ترس و نگرانی حتی توان باز کردن پیام هاشو نداشتم. دستم لرزون روی صحفه گوشیم لغزید و پیام های اژند باز شد ..اندایا حاله رادوین خیلی بده پیاموو دیدی سریع زنگ بزن ,
اندیا ما رفتیم بیمارستان ....
خواهش میکنم جواب بده لعنتی ,رادوین فقط اسم تو رو صدا میکنه
هیچ متوجه حالم نشدم ,زمانی به خودم اومدم که وسط کوچه هاج واج تو کوچه ایستاده بودم , و بدونه توجه به کیارش از زدن بیرون .هوا کم کم داشت روشن میشد ...
تا سر کوچه ده دقیقه فاصله بود ,زنگ زدم 118شماره اولین اژنسی که به خونه نزدیک بود گرفتم و بعد از چندین بار تماس ,اقایی با صدای خوابالود گوشی و جواب داد
الو اژانس صداقت بفرمایید
دستپاچه ادرس و دادم و در اخر با صدای لرزون گفتم
فقط اقا خواهش میکنم عجله کنید ...
کمتر از پنج دقیقه ی پیکان قدیمی سفید جلو پام ترمز زد و بلافاصله سوار شدم و ادرس بیمارستان و دادم.
مسیر که یک ربع بیشتر زمان بر نبود واسم به اندازه تمام سال های سخت زندگیم سپری شد ,به محض رسیدن کرایه مرد جوان حساب کردم و منتظر نموندم بقیه پولمو پس بگیرم ,با هر توانی که داشتم دویدم بلافاصله خودمو به پذیرش رسوندم
میبخشید خانوم
سرشو بلند کرد و طلب کار گفت
بله .
شما مریضی به اسم رادوین شفاهی دارید
کمی به صفحه کامپیوترش نگاه کرد و گفت
بله اتاق ای سی یو هستند
با شنیدن جمله ای سی یو به یک بار رنگ باختم ,انگار تمام انرژیم تحلیل رفت
درست همون موقعه گوشیم زنگ خورد بدونه نگاه کردن به صفحه گوشیم جواب دادم
اندیا کجا؟؟؟جلوی پذیرشم اژند ,فقط خودتو برسون ...
درست همونجایی که ایستاده بودم روی زمین نشستم ,طی مدتی که اژند بیاد به کمک دو خانوم روی صندلی هدایت شدن ...
زمانی که اژند بعد از یک ماه و چند هفته باهام رو به رو شد
کمی گنگ نگاهم کردو با قدم های سست جلو اومد ,جلوی پام زانو زد
اندایا ,ابجی ,قربونت برم تو چرا اینجوری شدی ...
سرشو روی پام گذاشت و شونه هاش شروع به لرزیدن کردن
دیگ اشکی نداشتم برای همراهی کردنش
پرستاری که از کنارمون رد میشد بلافاصله با دیدن رنگ و روم جلو اومد و رو به اژند گفت
این خانوم با شمان ؟؟؟