اَفراسياب : (پهلوي) 1- شخص هراسناك، به هراس اندازنده؛ 2- (در اوستایی، fran(g)rasiyan)؛ 3- (اَعلام) 1) (در شاهنامه) نام پادشاه توران که پس از جنگهای بسیار با ایرانیان سرانجام به دست کیخسرو کشته شد؛ 2) نام دو تن از پادشاهان و حكام لرستان [قرن6 و7 هجری]؛ [يوستي شرق شناس و زبان شناس آلمانی معني اين كلمه (افراسياب) را «شخص هراسناک» یا «كسي كه به هراس مي‌اندازد» آورده است].