بَشّار : (عربي) 1- بشارت دهنده؛ 2- (اَعلام) 1) از اصحاب امام صادق(ع)؛ 2) ابومُعاذ بَشّار بن بُرد شاعر نابينا و بلند آوازه‌ي عرب زبان عراقی [قرن2 هجری] که در شعرهايش ايران و ايرانيان را می ستود. از اين رو عرب ها او را به زنديق بودن متهم کردند و در باتلاق انداختند؛ 3) بشار مرغزي (= مروزی) شاعر ايراني [قرن 4هجری] معاصر سامانيان.