بَصير : (عربي) 1- بينا؛ 2- (به مجاز) آگاه؛ 3- از نام‌ها و صفات خداوند؛ 4- دانا، بيننده، روشن بين؛ 5-(اَعلام) 1) ابوعلی بَصير کاتب، شاعر و مترسّل نابينای شيعی [قرن 3 هجری]؛ 2) حسين ابن علی بَصير مشهور به ابن زکوم (زقوم) شاعر نابینای مادر زاد شيعی اهل حِلّه در عراق [قرن 13و 14هجری].