فَراز: 1- جاي بلند، بلندترين بخش از جايي، بلندي، باز؛ 2- (در قديم) (به مجاز) خوبي و خوشيِ حال و وضع؛ 3-داراي وضع رو به بالا؛ 4- (به مجاز) خوب، خوش.