حسن : (عربي) 1- نيكو، خوب، زيبا، جميل؛ 2- (در فقه) ويژگي حديثي كه سنديت آن معتبر است؛ 3- (اَعلام) 1) حسن ابن علي(ع): [3-50 قمری] [= امام حسن مجتبی(ع)] دومین امام شیعیان؛ 2) ابومحمّد حسن ابن علی: [232-260 قمری] [= امام حسن عسکری(ع)] یازدهمین امام شیعیان؛ 3) حسن بصری، ابوسعید: [21- 110 قمری] فقیه و محدث عرب، ساکن بصره، از پیشگامان تصوف؛ 4) حسن جلایری: بنیانگذار و نخستین شاه [740-757 قمری] سلسله‌ي جلایریان، معروف به حسن ایلکانی و شیخ حسن بزرگ؛ 5) حسن غزنوی: شاعر و واعظ فارسی زبان معروف به سیّد اشرف؛ 6) حسن صباح: [قرن 5 و6 هجری] رهبر [483 -518 قمری] اسماعیلیان ایران و بنیانگذار دولت اسماعیلیان در الموت.