اكبر : (عربي) 1- بزرگتر، مِهتر؛ 2- سالمندتر، بزرگسال‌تر. [اين نام به اعتبار اسم حضرت علي اكبر(ع) فرزند بزرگ امام حسين(ع) شرف و رواج دارد].

اُكتاي : (تركي) 1- (اَعلام) نام پسر چنگيز؛ 2- (در تركمني) نامدار، مشهور، بزرگ زاده، بزرگ منش.

اَلبرز : (پهلوي) 1- كوه بلند، كوه بزرگ؛ 2- (اَعلام) 1) رشته كوهي در شمال ايران به طول حدود 1000 کیلومتر که از ساحل باختری دریای خزر تا شمال خراسان امتداد دارد و بلندترین قله‌اش دماوند است؛ 2) نام پهلواني افسانه‌اي.

اِلتفات : (عربي) توجه، نگرش؛ مهرباني، لطف.

اِلشن : (تركي) شادي ايل، حاكم، رهبر، حكمران يك منطقه.

الله‌يار : (عربي ـ فارسي) دوست خدا.

الوند : (در اوستا) 1- تندمند و داراي تندي و تيزي؛ 2- (اَعلام) 1) نام كوهي است در همدان؛ 2) رودي در قصر شيرين.

اليار : (تركي ـ فارسي) يار و ياور ايل، دوست و رفيق ايل، يار شهر و ولايت، ياور خويشان.

الياس : (عبری) (= ايليا) 1- (اَعلام) نام پيغمبري از يهود و بني اسرائيل در زمان آخاب و ايزابل كه نام وي در قرآن كريم به صورت‌هاي الياس و الياسين آمده است؛ 2- (در اسلام) وي يكي از چهار نبي جاويدان به شمار رفته است.

اميرارشيا : (عربی ـ فارسی ) حاکم و پادشاه درست کردار، امير درستکار.