مُنيبا : (عربي ـ فارسي) (منيب + ا (پسوند نسبت))، منسوب به منيب، ( منيب.

مُنير : (عربي) 1- ويژگي آنچه از خود نور داشته باشد، در مقابلِ مستنير؛ 2- درخشان، تابان، روشن.

مُنيراعظم : (عربي) 1- درخشندگي و تابندگي زياد؛ 2- (به مجاز) بسيار زيبارو.

مُنيره : (عربي) نوراني و روشن و درخشان و آشكار.

مَنيژه : (اَعلام) (در شاهنامه) دختر افراسياب، كه عاشق بیژن پهلوان ایرانی شد و با کمک رستم همراه بیژن به ایران گریخت. داستان او با بيژن يكي از پر آوازه‌ترين و دلكش‌ترين داستانهاي شاهنامه مي‌باشد.

موحده : (عربي) (مؤنث موحد)، ( موحد.

موژان : (= موجان) (در قديم) خمار، پر كرشمه (چشم).

مولود : (عربي) 1- آن كه به دنيا آمده، زاده شده، فرزند؛ 2- تولد، ميلاد؛ 3- (به مجاز) نتيجه، حاصل؛ 4- (در احكام نجوم) زمان تولد.

مولوده : (عربي) (مؤنث مولود)، ( مولود.

مونا : صاحب دساتير كلمه‌ي «مانا»، كه نام خداي عز و جل است به « مونا» تصحيح كـرده و آورده است كه « بايد دانست كه مونا بالوا و خدا را گويند» و دكتر معين در حاشيه برهان قاطع گفته است: «مانا هزوارش مئونا و مونا مي باشد». بنابراين مونا (= مانا) نام خداي عزوجل است.