ايناس: (عربي) (در قديم) انس، مؤانست، انس دادن، خو گرفتن، انس يافتن، دمسازي.

آذرخش: 1- صاعقه، برق؛ 2- نام نهمين روز از ماه آذر. [آذرگشسب را هم گاه آذرخش گفته‌اند]. [این واژه تصحیفِ «آذرجشن» است و آذرجشن، جشنی در روز آذر (نهم) از ماه آذر بوده که در این روز به زیارت آتشکده ها می رفتند. (نقل از برهان قاطع، به اهتمام دکتر معین، ص26 پاورقی آذرخش)].

آذردخت: 1- دختر آذر، دختر آتشين؛ 2- (به مجاز) دختر سرخ‌گون؛ 3- (به مجاز) زيبارو.

آرا : (مخفف آراينده)، 1- آراستن؛ زيور، زينت و آرايش؛ 2- آرايش‌كننده، آراينده. [اين واژه با واژه‌ي عربي آرا (آراء) به معني رأي‌ها، نظرها و عقيده‌ها هم آوا و هم نويسه مي‌باشد].

آراسته : (پهلوی، ārāstak) (صفت مفعولي از آراستن)1- آرايش شده و زينت و زيور داده شده؛ 2- آن كه علاوه بر ظاهر مرتب داراي صفت‌هاي خوب اخلاقي نيز هست؛ 3- (در قديم) منظم، مرتب، داراي سامان، با زيور و زينت.

آرام : 1- سكون، ثبات، آسايش، طمأنينه، صلح، آشتي، راحت؛ 2-(در قديم) مايه‌ي آرامش، آرامش بخش، تسلي بخش.

آرامش : (اسم مصدر از آراميدن و آرميدن)، فراغت، راحت، آسايش، صلح، آشتي، ايمني، امنيت، سنگيني، وقار و طمأنينه.

آرامه : منسوب به آرام م آرام.

آرتادخت: (آرتا + دخت = دختر)، 1- دختر راست گفتار و درست كردار، دختر پاك و مقدس؛ 2- (اَعلام) نام بانويي فرهنگدار و اقتصاد دان است كه در زمان اشكانيان به خزانه داري يكي از شهرياران اشكاني رسيد.

آرتِميس : (معرب از يوناني)، (اَعلام) 1) نام يكي از چند تن الهه‌ي يوناني كه بر سكه‌هاي اشكاني صورت يا علامت آنها نقش شده است؛ 2) آرتميس (در میتولوژی يونان) ايزد بانوی حامی شكار، حیوانات وحشی، گیاهان، عفت زنان و تولد کودکان بوده است؛ 3) نام يكي از بانوان ايران باستان در زمان خشايارشا كه دريادار بود.