اَمان : (عربي) 1- بي بيم شدن، بي ترس؛ ايمن؛ 2- حفاظت، عنايت؛ 3- زنهار، پناه؛ 4- ايمني، آرامش.

اَمجد : (عربي) (اَعلام) بزرگتر، بزرگوارتر، بزرگوار.

اميد : 1- آرزو، انتظار، رجا، توقع، چشمداشت؛ 2- اشتياق يا تمايل به روي دادن يا انجام امري همراه با آرزوي تحقق آن.

اميدوار : 1- آرزومند، متوقع، منتظر؛ 2- ويژگي آن كه احساس دلگرم كننده نسبت به برآورده شدنِ خواسته‌هايش دارد، يا آن كه به طور كلي به آينده خوش بين است؛ 3- (در قديم) آن كه يا آنچه به او (آن) اميد وجود دارد، مايه‌ي اميد.

امير : (عربي) پادشاه، حاكم، درجه‌اي پايين‌تر از پادشاه، فرمانده‌ي سپاه، سردار، سپهسالار.

اميراصلان : (عربي ـ تركي) پادشاه چون شير، حاكم دلاور، فرمانده و سردار چون شير.

اميرپارسا : (عربي ـ فارسي) امير پرهيزگار، پادشاه زاهد و متقي، حاكم دانشمند.

اميرجواد : (عربي) امير جوانمرد، پادشاه راد و بخشنده، حاكم سخي.

اميرحسن : (عربي) 1- پادشاه خوب و نيكو، فرمانده ي خوب؛ 2- (اَعلام) اميرحسن دهلوي ملقب به نجم‌الدين، عارف، شاعر فارسی‌گوی هندی و خوشنويس [قرن 8 هجري] متخلص به حسن که به تشویق امیرخسرو دهلوی به تصوف گرایش پیدا کرد.

اميرخسرو : ( عربی _ فارسی ) 1- امير و پادشاه عظيم الشأن؛ 2- (اَعلام) امير خسرو دهلوی شاعر بزرگ فارسی‌گوی هند دارای تبار ترک [قرن 7 و 8 هجری].