مونس : (عربي) هم نشين و همراز، همدم.

موهبت : (عربي، مَوهَبَة) هر چیز ارزشمندی که به کسی بخشیده می شود یا او از آن بهره مند است.

مَه جَبین : (فارسی ـ عربي) (به مجاز) دارای پیشانی سفید و زیبا، زیباروی.

مِها : بزرگ، بزرگتر. [چنانچه اين كلمه مَها /mahā/ تلفظ شود منسوب به ماه است؛ (به مجاز) زيبارو].

مهاباد : (اعلام) 1) رودی در استان آذربایجان غربی به طول 85 کیلومتر، که از ارتفاعات جنوب غربی سرچشمه می گیرد و پس از عبور از مهاباد و مخلوط شدن با رودهای دیگر به دریاچه ی ارومیه می ریزد؛ 2) شهرستانی در جنوب شرقی استان آذربایجان غربی با مرکز مهاباد. [نام پیشین آن ساوجبلاغ بوده است]؛ 3) شهری در شهرستان اردستان در استان اصفهان.

مَهان : (مَه = ماه + ان (پسوند نسبت))، 1- منسوب به ماه؛ 2-(به مجاز) زيبارو؛ [چنانچه اين واژه مِهان(mehān) تلفظ شود جمع مِه و به معني بزرگان مي‌باشد].

گل‌نسا : [گل = (در قديم) (به مجاز) صورت زيبا + نسا = زنان]، 1- زيباروي زنان؛ 2- (به مجاز) بسيار زيبارو.

گوهرشاد : 1- (به مجاز) آن‌‌كه ارزشمند و ارجمند و خوشحال است؛ 2- (اَعلام) نام دختر ميرعماد (خطاط مشهور ايران) و چند زن ديگر در تاريخ از جمله زن سلطان شاهرخ ميرزا پسرِ امير تيمور گوركاني.

گوهر : 1- هر كدام از سنگ‌هاي قيمتي مانند الماس، زمرد و ياقوت، مرواريد؛ 2- (به مجاز) اصل و نسب، نژاد؛ 3- (به مجاز) نهاد و سرشت؛ 4- (به مجاز) هر شخص يا چيز و والا و نفيس؛ 5- (به مجاز) اشك؛ 6- (در قديم) (به مجاز) هر يك از چهار عنصر (آب، خاك، باد، آتش)؛ 7-(در عرفان) روح، نفس ناطقه، حقيقت انسان كامل و معاني و صفات را گويند.

گوزل : (تركي) 1- زيبا، خوشگل، قشنگ؛ 2- ظريف، برازنده، خوب، نيكو، نازنين.