آتَرين : 1- (آتر = آتش + ين (پسوند نسبت))، منسوب به آتش، آتشين؛ 2- (به مجاز) زيبارو؛ 3- (اَعلام) (در دوره‌ي هخامنشی) آترین بانویی نامدار از بازماندگان کمبوجیه پسر کوروش شاه بود که بر داریوش بزرگ شورش کرد.

باهِره : (عربي) (مؤنث باهر)، باهر، درخشان، تابان

بتول : (عربي) 1- كسي كه از دنيا منقطع شده است و به خدا پيوسته است؛ 2- زن بريده از دنيا براي خدا؛ 3- (اَعلام) لقب حضرت فاطمه(ع).

بخشنده : (صفت فاعلي از بخشيدن) آنكه چيزي را بي‌آنكه عوضي بخواهد مي‌بخشد؛ عطا كننده.

اِحترام : (عربي) 1- حرمت داشتن، محترم بودن؛ 2- حرمت، پاس، بزرگداشت؛ 3- رفتار و گفتاري كه نشان دهنده‌ي بزرگداشت و اهميت دادن به كسي يا چيزي است.

اختر : 1- (در نجوم) جرم فلكي، ستاره، كوكب، نجم؛ 2- (در گياهي) نام گل و گياهي است؛ 3- (در قديم) در باور قدما ستاره‌ي بخت و اقبال؛ 4- (در قديم) سرنوشت، بخت، طالع؛ 5- (در قديم) پرچم، عَلَم، درفش.

اَحيا : (عربي) 1- زندگان؛ 2- زندگي؛ 3- زندگي از نو؛ 4-خاندان‌ها، قبيله‌ها.

اِحسانه : (عربي ـ فارسي) (احسان + ه (پسوند نسبت))، منسوب به احسان، ( احسان.

اَحلام : (عربي) 1- جمع حلم، بردباري‌ها، وقارها؛ 2- عقل‌ها؛ 3- جمع حليم، بردباران.

اِبتهاج : (عربي) 1- شادن شدن، خوش و خرم؛ 2- (در قديم) شادماني، خوشي.