اَسنا : ارفع، بلندتر، عالي‌تر.

اُسوه : (عربي) 1- پيشوا‌، رهبر، مقتدا، خصلتي كه شخص بدان لايق مقتدايي گردد؛ 2- از واژه‌هاي قرآني.

اَشرف: (عربي) 1- گرانمايه تر، شريف‌تر؛ شريف‌ترين، والاترين؛ 2- (در قديم) بالاتر؛ 3- (اَعلام) نام پیشین شهر بهشهر در استان مازندران.

اَشواق : (عربی) (جمع شَوق) (در قدیم) شوق ها، آرزومندی ها.

اطلس : (معرب از يوناني) 1- پارچه‌ي ابريشمي، پرنيان، ديبا، ابريشم گران‌بها؛ 2- (در نجوم) فلك نهم، فلك اطلس.

بَدري : (عربي) 1- باراني كه پيش از زمستان ببارد، باراني كه پيش از سرما بيايد؛ 2- بدر بودن، ماه تمام و دو هفته بودن، حالت ماه دو هفته.

بدریه : (عربي) (بدر = ماهي كه به صورت دايره‌ي كامل ديده مي‌شود، ماه شب چهاردهم + ايه/iye-/ (پسوند نسبت))، 1- منسوب به بدر يا ماه شب چهارده؛ 2- (به مجاز) ماه مانند و زيبارو.

اَطهره : (عربي ـ فارسی) (اطهر + ه (پسوند نسبت)) منسوب به اطهر، اطهر.

بَديعه : (عربي) (مؤنث بديع) ، بدیع

اِفتخار : (عربي) فخر، فخر كردن، نازش، نازيدن، سرافرازي.