اليانا : (تركي) 1- نيكي و هديه؛ 2- (به مجاز) به معني مأنوس؛ 3- دوست داشتن ايل، دوست مشوق ايل.

اَليسا : (= ديدو) ( در اعلام) باني و ملكه‌ي افسانه‌اي كارتاژ [از سرزمين‌هاي شمالي افريقا كه جمعي از مهاجر نشينان فنيقيه بنا نهادند. (در حدود 880 پیش از میلاد)] كه دختر شاه صدر بود و گويند اَليسا نام داشت.

اِليكا : (سنسكريت) 1- هيل [= هِل، دانه‌ي معطر گياهي از تيره‌ي زنجبيلي‌ها]؛ 2- (در عربي) قاقله‌ي صغار؛ 3- (در هندي) لاچي.

الين : (ترکی ـ فارسی) (ال= ایل+ ین (پسوند نسبت))، 1-منسوب به ایل؛ 2- (به مجاز) هم نژاد و هم خون (؟).

اِلينا : (عربي) (الي= نيكويي، نعمت + نا = ضمير اول شخص جمع در عربي) نيكويي و نعمت براي ما.

اُم‌البنين : (عربي) 1- مادر پسران؛ 2- (اَعلام) لقب فاطمه‌ي کلابیه دومین همسر اميرالمؤمنين علي(ع) و مادر حضرت عباس‌(ع).

بُلور : (عربي، معرب از يونانيِ beryllos) 1- نوعي ماده‌ي معدني جامد و شفاف مانند شيشه؛ 2- آنچه از جنس شيشه‌ي شفاف خوب است.

بِنت‌الهدي : (عربي) دختر هدايت شده.

بَنفشه : (در گياهي) 1- هر يك از گياهانِ كوتاه دولپه‌اي كه در اوايل بهار مي‌رويند؛ 2- (به مجاز) مو، زلف؛ 3 (در اصطلاح شاعرانه) بنفشه یا دسته ی گل بنفشه تداعی کننده زلف آشفته يا مجعّد يا جعد گيسوی يار، نزد شاعران است.

بوستان : 1- بُستان، باغ و گلزار؛ 2- (در ادبیات فارسی) بوستان یا سعدی نامه، مثنوی اخلاقی و عرفانی به فارسی، مشتمل بر حکایت های کوتاه، از سعدی شیرازی.