ايما: (عربي) 1- چيزي را با حركتِ دست يا چشم و ابرو نشان دادن، اشاره؛ 2- بيان موضوعي به طور رمز يا خلاصه.

ايمانه: (عربي ـ فارسي) (ايمان + ه (پسوند نسبت))، منسوب به ايمان، م ايمان.

ايناس: (عربي) (در قديم) انس، مؤانست، انس دادن، خو گرفتن، انس يافتن، دمسازي.

آذرخش: 1- صاعقه، برق؛ 2- نام نهمين روز از ماه آذر. [آذرگشسب را هم گاه آذرخش گفته‌اند]. [این واژه تصحیفِ «آذرجشن» است و آذرجشن، جشنی در روز آذر (نهم) از ماه آذر بوده که در این روز به زیارت آتشکده ها می رفتند. (نقل از برهان قاطع، به اهتمام دکتر معین، ص26 پاورقی آذرخش)].

آذردخت: 1- دختر آذر، دختر آتشين؛ 2- (به مجاز) دختر سرخ‌گون؛ 3- (به مجاز) زيبارو.

آرا : (مخفف آراينده)، 1- آراستن؛ زيور، زينت و آرايش؛ 2- آرايش‌كننده، آراينده. [اين واژه با واژه‌ي عربي آرا (آراء) به معني رأي‌ها، نظرها و عقيده‌ها هم آوا و هم نويسه مي‌باشد].

آراسته : (پهلوی، ārāstak) (صفت مفعولي از آراستن)1- آرايش شده و زينت و زيور داده شده؛ 2- آن كه علاوه بر ظاهر مرتب داراي صفت‌هاي خوب اخلاقي نيز هست؛ 3- (در قديم) منظم، مرتب، داراي سامان، با زيور و زينت.

آرام : 1- سكون، ثبات، آسايش، طمأنينه، صلح، آشتي، راحت؛ 2-(در قديم) مايه‌ي آرامش، آرامش بخش، تسلي بخش.

آرامش : (اسم مصدر از آراميدن و آرميدن)، فراغت، راحت، آسايش، صلح، آشتي، ايمني، امنيت، سنگيني، وقار و طمأنينه.

آرامه : منسوب به آرام م آرام.