آريسا: (آري = آريايي + سا (پسوند شباهت)) (= آريسان)، ( آريسان.

آريَنا: (آرين+ ا (پسوند نسبت))، منسوب به آرين، ( آرين (؟)؛ [این واژه با آرینا/arina/ هم نویسه است، که در اساطیر آرینا نام ایزد بانوي خورشيد در میان قوم قدیمی هیتی است که دیر زمانی آسیای کوچک در سطه‌ي ی آنان بود و از خود فرهنگ و شهر آبادی شایان توجهی را به یادگار گذاشتند].

آزرم : 1- داد، انصاف، شرم، حيا، لطف؛ 2-(در قديم) ملايمت، مهرباني، ارج و قرب، ارزش و احترام، آسودگي، آسايش.

آسا : 1- آسودن؛2- آسايش دهنده؛ 3- وقار، ثبات؛ 4- آراينده؛ 5- (در قديم) شكل و شمايل.

آساره : (لری، دزفولی) ستاره.

آسانا : دختر زيبا.

آسمان: 1- فضاي لايتناهي كه منظومه‌ها و صورت‌هاي فلكي در آن قرار دارند؛ 2- (اَعلام) نام فرشته‌اي موكل تدابير امور؛ 3- (به مجاز) عالم بالا، درگاه قدس خداوند، عالم غيب، جايگاه فرشتگان، عالم الوهيت و قداست؛ 4- (در قديم) (گاه شماري) روز بيست و هفتم از هر ماه شمسي در ايران قديم.

آسو : 1- (در كردي) به معني افق طلايي؛ 2- (در پهلوي) صورت پهلوي واژه‌ي «آهو»؛ 3- (در اوستايي) آسو به معناي تندي، شتاب و كوشا آمده است.

آسوده : (صفت فاعلي از آسودن) استراحت يافته، راحت كرده، آرام گرفته، ساكن، فارغ، خوش، مسرور، بي‌رنج.

آسيا : (اَعلام) بزرگترين قاره از قاره‌هاي پنج‌گانه جهان.