آسيه : (عربي) (مؤنث أسِيَ، أسَيً) 1- اندوهگين؛ 2- استوانه، ستون؛ 3- (اَعلام) نام زن فرعون [رامسس دوم 1304- 1237 پیش از میلاد] معاصر با موسي(ع) كه در روايات اسلامي زني صالح و متقي و نيكوكار معرفي شده است، و به حضرت موسی(ع) ایمان آورد.

آشتي : رنجشي را فراموش كردن، پس از قهر از نو دوستي كردن، وفق، تلفيق، آرامش.

آصفه : (عربی ـ فارسی) (آصف + ه (پسوند نسبت))، منسوب به آصف، ه آصف.

آفاق: (عربي) 1- جمع افق، عالم، گيتي، جهان؛ كرانه‌هاي آسمان، اطراف؛ 2- (به مجاز) عالم ظاهر، جهان ماده؛ 3- (در قديم) (به مجاز) جهانيان، همه‌ي مردم جهان.

آفتاب: 1- خورشيد، شمس، ستاره‌ي نوراني (از ثوابت) مركز منظومه شمسي كه نور و حرارت زمين از آن است؛ 2- (به مجاز) نوري كه از خورشيد به زمين مي‌تابد، نور و تابش خورشيد؛ 3- (در قديم) (شاعرانه) (به مجاز) زنِ زيبارو؛ چهره‌ي زيبا.

آفريده : 1- مخلوق، خلق شده، از نيستي هست گرديده؛ 2- بشر، انسان، آدمي.

آفرين: 1- تحسين، ستايش، مدح، شكر، سپاس، تهنيت، تبريك؛ 2- نوايي در موسيقي؛ 3- (در قديم) درخواست و التماس از درگاه خداوند، دعا؛ 4- (در قديم) آفرينش.

آگرين: 1- آتشين، آذرين؛ 2- (در كردي) كنايه از آدم بسيار شجاع و پركار است.

آلا : (پهلوي) سرخ، سرخ‌كم‌رنگ.

آلاء: (عربي) 1- نعمت‌ها، نيكي‌ها، نيكويي‌ها؛ 2- از واژه‌هاي قرآني.