آويد : دانش، خرد، عقل. [در زبان اوستايي كلمه‌هاي «آويد، ويد، ويدا» هر سه به يك معني به كار رفته است].

آويشن : (در گياهي) گياهي از تيره‌ي نعناعيان با گل‌هاي سفيد يا گلي و برگهاي كوچك، پونه صحرائي، پونه كوهي.

آوين : 1- (آو= آب + ين (پسوند نسبت))، به رنگ آب، مانند آب، زلال، پاك؛ 2- (در كردي) عشق.

آيات: (عربي) جمع آيه، آيه‌ها، نشانه‌ها، علامت‌ها.

آيتك : (تركي ـ فارسي) 1- ماه تنها، ماه بي همتا؛ 2- (به مجاز) زيبارو.

آي‌تكين : (تركي) مانند ماه.

آيتن : (تركي ـ فارسي) 1- به معني ماه بدن، ماه پيكر، برابر با ماه؛ 2- (به مجاز) زيبارو.

آيرين : 1- (كردي) آگرين، آهرين؛ 2- (در فارسي) آتشين.

آيسا: (تركي ـ فارسي) (آي= ماه + سا (پسوند شباهت))، 1- مثل ماه، شبيه به ماه؛ 2- (به مجاز) زيبا رو.

آيسان: (تركي ـ فارسي) (آي = ماه + سان (پسوند شباهت))، 1- مثل ماه، همانند ماه، مهسا؛ 2- (به مجاز) زيبارو.