نوذر : (اَعلام) (در شاهنامه) نام پسر منوچهر يكي از پادشاهان كياني كه پس از او به سلطنت رسيد و به دست افراسياب گرفتار شد و با بيشتر سران لشكر كشته شد.

نوذر : (اَعلام) (در شاهنامه) نام پسر منوچهر يكي از پادشاهان كياني كه پس از او به سلطنت رسيد و به دست افراسياب گرفتار شد و با بيشتر سران لشكر كشته شد.

نوري: (عربي ـ فارسي) (نور + ي (پسوند نسبت))، 1- منسوب به نور، مربوط به نور؛ 2- روشن و درخشان؛ 3- (در گياهي) نوعي زردآلوي درشت و كشيده به رنگ زرد؛ 4-(در قديم) نوعي طوطي.

نوژَن : (در قديم) نوعي كاج، صنوبر.

نوشاد : 1- (به مجاز) جوان نورسته‌ي شاداب؛ (اَعلام) نام شهر يا موضعي كه خوبرويان در آن بسيار بوده‌اند.

نويد : 1- خبر خوش، مژده؛ وعده‌ي نيك و خوش، سخن اميدوار كننده؛ 2- (در قديم) وعده‌ي دعوت به مهماني، مقابلِ خرام.

نوين : داراي حالت يا كيفيت نو، جديد.

نهاد : 1- سرشت، طبيعت؛ 2- ضمير، دل؛ 3- بنياد، اساس؛ 4-(در قديم) روش، طريقه؛ 5- آئين، آداب، قاعده؛ 6- مقام، جايگاه.

نيكان : (نيك + ان (پسوند نسبت، علامت جمع))، منسوب به نيك، ن نيك؛ 2- نيك‌ها (اشخاص نيك).

نيكزاد : پاك نژاد، پاك سرشت، پاك گوهر.