مَهفام : (مَه = ماه + فام (پسوند به معني رنگ))، 1- به رنگ ماه، به رنگ مهتاب؛‌ 2- (به مجاز) زيبارو.

مَهكامه : (مَهكام + ه (پسوندنسبت))، 1- منسوب به مهكام؛ 2- (به مجاز) آرزوي زيباي روي.

مَهگل : (مَه = ماه + گل)، 1- گلِ ماه؛ 2- (به مجاز) زيبارو.

مَهلا : (عربي) (اسم صوت) آهسته! بي شتاب!.

مَه‌لقا : 1- ماه رو، ماه روي، ماه لقا؛ 2- كنايه از زيبارو(ي) است.

مُهنا : (عربي) 1- در خور، شايسته؛ 2- (در قديم) گوارا و خوش؛ 3- دور از رنج.

مَهنام : (مَه = ماه + نام (در قديم) (به مجاز) = نشان، اثر، صورت، ظاهر)، 1- نشان و اثرِ ماه، داراي صورت و ظاهر ماه؛ 2- (به مجاز) زيباروي ماه مانند.

مهنور : (مه = ماه + نور) 1- نورِ ماه ؛ 2- (به مجاز) زیبارو.

مَهنوش : (= ماه نوش)، ( ماه نوش.

مِه‌نيا : آن كه نياكان و اجدادش از بزرگان و سروران است، بزرگ زاده.