مِهرسا : (مهر = خورشید + سا (پسوند شباهت))، 1- مثل خورشید؛ 2- (به مجاز) زیبارو.

مهرشيد : (= خورشيد)، ( خورشيد.

مِهرك : (مِهر = خورشيد + ك/ ak ـ/ (پسوند شباهت))، 1- شبيه به خورشيد؛ 2- (به مجاز) زيبارو.

مِهرگان : 1- جشني كه در ايران قديم در شانزدهم مِهر به مناسبت يكي شدنِ نام روز با نام ماه بر پا مي‌شده است؛ 2- (در قديم) (به مجاز) پاييز؛ 3- (در قديم) (در موسيقي ايراني) از الحان قديمي ايراني (مهرگان خردك).

مِهرگل : (مهر = خورشيد + گل)، 1- گل آفتاب، گل آفتاب گردان؛ 2- (به مجاز) زيبا و لطيف .

مِهرناز : (اَعلام) نام خواهر كيكاووس كه وي را به همسري رستم داده بودند.

ناعمه : (عربي) (مؤنث ناعم)، 1- نرم و لطيف؛ 2- مرغزار، باغ.

نَجمه : (عربي) (مؤنث نجم) 1- (در قديم) ستاره، اختر، نجم؛ 2- (در گياهي) نام درختي است كه در عربي به آن ابوحنيفه مي‌گويند؛ 3- (اَعلام) نجمه مادر گرامي حضرت امام رضا(ع) امام هشتم شيعيان.

نَجلا : (عربي) (مؤنث انجل)، زن فراخ چشم، زني كه چشماني وسيع و زيبا داشته باشد.

نجما : (عربی ـ فارسی) (نجم = نام سوره ی پنجاه و سوم از قرآن کریم، ستاره + ا (پسوند نسبت))، 1- منسوب به نجم؛ 2- (به مجاز) زیبا و درخشان مثل ستاره.