نَعنا : (از عربي، نعناع) (در گياهي) نعناع، گياهي علفي و كاشتني كه ساقه و برگهاي خوشبوي آن خوراكي و دارويي است و ساقه‌ي چهارگوش و زيرزميني و گاهي گلهاي رنگين دارد.

نَعيمه : (عربي ـ فارسي) (نعيم + ه (پسوند نسبت)) منسوب به نَعيم، ( نعيم. 1- ،2- و3-

نِلي : صورت ديگر نيلي،ص نيلي.

نَكيسا : (= نگيسا) (اَعلام) [قرن 6 میلادی] نام يكي از رامشگران و نوازندگان عهد خسرو پرويز و مربوط به وي كه اختراع خسرواني را به او نسبت مي‌دهند.

نِگين : 1- سنگ يا فلزي زينتي و معمولاً قيمتي كه بر روي انگشتر، گوشواره، گردن‌بند و جز آنها كار مي‌گذارند؛ 2- (در قديم) سنگ قيمتي كه معمولاً براي تزئين بر روي چيزي كار مي‌گذاشته‌اند؛ 3- (در قديم) (به مجاز) انگشتر نگين‌دار پادشاهان و فرمانروايان كه به جاي مهر به كار مي‌رفته است؛ 4- (در قديم) (به مجاز) انگشتر.

نِگاه : 1- عمل نگريستن، ديد، نظر؛ 2- چشم؛ 3- (به صورت شبه جمله) (در گفتگو) نگاه كنيد، نگاه كن.

نِگاره : نقش، شكل، تصوير

نگارین : 1- زیبا؛ 2- آرایش شده، مزین، آراسته؛ 3- حنا بسته؛ 4- (به مجاز) دلنشین، دل آویز؛ 5- (به مجاز) معشوق زیباروی.

نِگار : 1- (به معني نگاشتن و نگاريدن)؛ نقش، تصوير؛ 2- (به مجاز) معشوق زيباروي؛ 3- (در قديم) (به مجاز) دختر يا زن زيباروي؛ بت و صنم؛ 4- زيور و زينت؛ 5- نقش نگين؛ 6- (در قديم) رنگين و منقش؛ 7- (اَعلام) نام شهری در شهرستان بردسیر، در استان کرمان.

نَقشين : (عربي ـ فارسي) (در قديم) داراي نقش، نقش‌دار.