سَحر : (عربي) 1- زمان قبل از سپيده‌دم؛ 2- زماني است (در ماه رمضان) از نيمه شب تا اذان صبح؛ 3- (در قديم) صبح.

سحرگل : (عربی ـ فارسی)، 1- گل سپیده دم؛ 2- (به مجاز) زیبا و با طراوت.

سَحرناز : (عربي ـ فارسي) 1- زيبايي سپيده دم؛ 2- (به مجاز) زيبا.

سَدِنا : سدن + الف (اسم ساز)، خدمت كردن كعبه.

سرمه : 1- مخلوطی از کانه های آنتیموان که سیاه رنگ است و از آن برای آرایش پلک چشم و مژه ها استفاده می شود، [سرمه های امروزی مخلوطی از آهن و سرب و بعضی مواد دیگر است یا از سوزاندن دانه های روغنی به دست می آورند]؛ 2- (در قدیم) (به مجاز) سیاهی ، تاریکی.

سَرو : 1- (در گياهي) هر يك از انواع درختان بازدانه از خانواده مخروطيان كه هميشه سبز است؛ 2- (به مجاز) شاداب و با طراوت.

سُرور : (عربي) خوشحالي، شادماني.

سروراعظم : (فارسی ـ عربی) از نام های مرکب، سرور و اعظم.

سَروگل : (سرو = درخت سرو + گل) (به مجاز) زيبا و با طراوت و شاداب.

سَروناز : 1- سرو نورسته، سروي كه شاخه‌هاي آن به هر طرف مايل باشد؛ 2- (در موسيقي ايراني) نام نوايي.