سُمران : (معربِ سمرکند) سمرکند یا سمرقند، که نام شهری است در ایران قدیم و هم اکنون جزء کشور ازبکستان است.

سَمندر : 1- اسبي كه رنگ آن مايل به زرد باشد؛ 2- (به مجاز) اسب تندرو و نيرومند؛ 3- (در يوناني) «سالامندرا» به معني فرشته موكل آتش و پنبه كوهي و حيوان معروف است.

سَمير : (عربي) داستان پرداز، قصه گو.

سَميع : (عربي) 1- از نام‌هاي خداوند؛ 2- (در قديم) شنوا.

سَنجر : (تركي) 1- يعني مرغ شكاري؛ 2- (اَعلام) [511-552 قمری] شاه سلسله‌ي سلجوقي، که پس از چند جنگ پیروزمند بر ضد شاه غزنوی و اَتسِز خوارزمشاهی به دست غُزان اسیر شد و مدتی را در اسارت گذراند [548-551 قمری] و اندکی پس از آزادی درگذشت.

سَواك : رفتار نرم، رفتار نرم و آهسته.

سوران : (کردی) 1- نام منطقه ای وسیع در کردستان؛ 2- یکی از چهار لهجه ی اصلی زبان کردی.

سورِن : (اَعلام) 1) (= سورِنا) [قرن اول پیش از میلاد] سردار ایرانی، فرمانده سپاهیان ایران در جنگ با روم، که به کشته شدن کراسوس امپراتور روم انجامید [53 پیش از میلاد]. سورن بعدها به فرمان اُرُد اول اشکانی کشته شد؛ 2) يكي از خاندانهاي هفتگانه عصر ساساني كه محل اقامت ايشان سيستان و بلوچستان بوده است.

سورين : 1- (در ایران باستان) نیرومند، قدرتمند؛ 2- (اَعلام) 1) یکی از خاندان ساسانی؛ 2) نام سرداری در زمان شاپور دوم.

سوشيانت : (اوستايي) 1- به معني نجات دهنده؛ 2- (اَعلام) منجی موعود در دين زرتشتي.