طَلعت : (عربي) (در قديم) چهره، روي.

طَهورا : (عربي) 1- از واژه‌هاي قرآني (و انزلنا من السماء ماء طهورا) به معني پاك كننده، تطهير كننده؛ 2- (به مجاز) پاك و پاكيزه.

طوعه : (عربي) 1- اطاعت، فرمانبري؛ 2- (اَعلام) نام زني كه مسلم ابن عقيل به خانه او پناه برد.

طوبي : (معرب از عبري) 1- خير، شادي، سعادت، بهشت؛ 2- درختي در بهشت؛ 3- (مؤنث اطيب) به معني پاكيزه‌تر، پاكيزه، نيكو؛ 4- طوبي به صورت شبه جمله (در عربي) (در قديم) به معني خوشا (برگرفته از قرآن كريم).

طنین : (عربي) 1- انعكاس صوت، پژواك؛ 2- حالتي از صدا كه داراي تأثير و نفوذ باشد؛ 3- خوش آهنگي.

طَناز : (عربي) 1- ويژگي زن يا دختري كه ظاهري زيبا و حركات و رفتاري دلنشين و همراه با ناز و عشوه دارد؛ 2-(به مجاز) بسيار زيبا، دلنشين و فريبنده؛ 3- (در قديم) آن كه به كنايه و از روي طنز و ريشخند سخن مي‌گويد، طنز گو و ايرادگير.

طُلوع : (عربي) 1- دميدن و برآمدنِ خورشيد و مانند آن؛ 2- (به مجاز) ابتداي روز؛ 3- (به مجاز) آغاز پيدايش چيزي؛ 4-(در نجوم) پيدايي و آشكار شدن ستاره هنگامي كه تحت‌الشعاع خورشيد نباشد، مقابلِ غروب.

ظريف : (عربي) 1- داراي اجزا يا ساختار نازك، باريك و همراه با ظرافت و تناسب؛ 2- ويژگي آن كه (به ويژه زن) اندامي كوچك، ريز نقش، و متناسب يا حركات و رفتاري همراه با ظرافت و نرمي دارد؛ 3- (به مجاز) دقيق يا شايسته‌ي توجه و باريك انديشي؛ 4- داراي ظرافت، نرمي و تناسب؛ 5- (به مجاز) سنجيده و هوشمندانه؛ داراي ظرافت طبع، نكته سنج و نكته دان؛ 6- (به مجاز) بذله گو، شوخ، خوش زبان، شيرين گفتار.

صبرا : (عربي ـ فارسی) [صبر = بردباری کردن در برابر سختی‌ها و ناملایمت‌ها، شکیبایی؛ (در تصوف) شکیباییِ سالک در مقابل سختی‌ها و انتظار فرج از جانب خداوند +ا (پسوند نسبت)] 1- منسوب به صبر؛ 2- (به مجاز) صبور و شکیبا (؟)؛ 3- (اَعلام) نام یکی از اردوگاه‌های فلسطینی در لبنان، صحنه‌ی کشتار فلسطینیان به وسیلهی فالانژهای لبنانی [1982 میلادی].‌

صبری : (عربي ـ فارسي) (صبر + ي (پسوند نسبت))، 1- منسوب به صبر؛ 2- (به مجاز) صبور و شكيبا.